Konferencje w sprawach kobiet

Pierwsza Światowa Konferencja w sprawie Kobiet
- Meksyk (1975)

W 1972 roku Zgromadzenie Ogólne, na mocy rezolucji 3010 (XXVII), proklamowało rok 1975 Międzynarodowym Rokiem Kobiet. Konferencja w Meksyku, która zbiegła się w czasie z tymi obchodami, "stała się początkiem międzynarodowych starań na rzecz naprawienia tego, co w historii złe", jak czytamy w raporcie Sytuacja Kobiet na Świecie w 1975 roku. Za cel postawiono sobie wzmocnienie działań na rzecz promowania równości kobiet i mężczyzn, aby zapewnić kobietom pełnoprawny udział w rozwoju i zwiększyć ich wkład w budowanie światowego pokoju. Konferencja przyjęła Światowy Plan Działań na rzecz Wprowadzania w Życie Celów Międzynarodowego Roku Kobiet. Doprowadziła również do proklamowania okresu 1976 - 1985 jako Dekady ONZ na rzecz kobiet (rezolucja ZO 3520 (XXX)).

Druga Światowa Konferencja w sprawie Kobiet
- Kopenhaga (1980)

Rezolucją 33/185 Zgromadzenie Ogólne zdecydowało, że podtematem kolejnej, drugiej konferencji w sprawie kobiet w Kopenhadze będzie zatrudnienie, zdrowie i edukacja kobiet. Konferencja dokonała ponadto przeglądu i oceny postępu, jaki się dokonał w pierwszej połowie Dekady Kobiet. Przyjęto Program Działania na Drugą Połowę ONZ-owskiej Dekady Kobiet: Równość, Rozwój i Pokój, który skupił się na dalszym identyfikowaniu istniejących przeszkód i wypracowywaniu międzynarodowego consensusu co do kroków, jakie powinny być podjęte na rzecz podniesienia statusu kobiet. Konferencja zinterpretowała pojęcie równości nie tylko jako potrzebę eliminacji dyskryminacji prawnej, ale również jako możliwość udziału kobiet w rozwoju w roli beneficjentek i aktywnych uczestniczek.

Trzecia Światowa Konferencja w sprawie Kobiet
- Nairobi (1985)

Konferencja w Nairobi, która odbyła się w dniach 15 - 26 lipca 1985 roku, miała na celu podsumować osiągnięcia minionej Dekady Kobiet, zatytułowanej: Równość, Rozwój i Pokój. Państwa w niej uczestniczące przyjęły Strategie Długoterminowe na rzecz Podniesienia Statusu Kobiet (Nairobi Forward-looking Strategies for the Advancement of Women). Postulowano w nich m.in. zmiany legislacyjne w większym stopniu uwzględniające prawa kobiet, działania na rzecz pełnego i równego udziału kobiet we wszystkich sferach życia społecznego, w tym również w sferze polityki i w procesach decyzyjnych.

Za zagadnienia szczególnej wagi, wymagające specjalnych działań, uznano: politykę zatrudniania kobiet; szeroko pojęte zdrowie i edukację kobiet; ich udział w produkcji żywności, przemyśle, handlu, nauce i technologii; równy dostęp do zasobów finansowych i kredytów; ubóstwo kobiet wiejskich; rolę mediów w eliminowaniu stereotypowego wizerunku kobiet i szerszy dostęp tych ostatnich do informacji; ich potrzeby mieszkaniowe, transportowe i energetyczne; świadczenia socjalne; związek między ubóstwem kobiet a degradacją środowiska; docenienie potrzeby udziału kobiet we wzmacnianiu światowego pokoju; problem kobiet i dzieci w systemie apartheidu; kobiet palestyńskich; kobiet z rejonów konfliktów zbrojnych i rejonów objętych suszą; uchodźczyń i migrantek; kobiet z mniejszości narodowych; kobiet młodych i starszych; doświadczających przemocy; pozbawionych środków do życia; kobiet - jedynych żywicieli rodziny; kobiet - ofiar prostytucji; kobiet niepełnosprawnych fizycznie lub psychicznie; kobiet w zakładach karnych. Wskazano na liczne przeszkody na drodze efektywnego włączania kobiet w procesy rozwoju.

Strategie z Nairobi zawierają wskazówki dotyczące wdrażania ich podstawowych założeń na szczeblu narodowym. Postulują współpracę regionalną i międzynarodową na rzecz podniesienia statusu kobiet i ich włączenia w procesy rozwoju.