SZCZYT W JOHANNESBURGU
Problematyka Szczytu - PROBLEMY AFRYKI

Działania na rzecz rozwoju przynoszą najsłabsze rezultaty w Afryce. Podczas Szczytu Milenijnego Narodów Zjednoczonych rządy zgodnie orzekły, że konieczne jest podjęcie starań na rzecz likwidacji ubóstwa i osiągnięcia zrównoważonego rozwoju w Afryce, gdzie ponad połowa ludności żyje za mniej niż 1 dolara dziennie.

W ostatnich latach nie znaleziono sposobów, by skutecznie rozwiązać problemy kontynentu afrykańskiego. Wręcz przeciwnie, w ciągu dwóch ostatnich dekad problemy w tym regionie pogłębiły się. W latach 90-tych, w większości krajów afrykańskich - w przeciwieństwie do innych regionów świata - nie odnotowano wzrostu gospodarczego. Główne problemy Afryki to: HIV/AIDS, konflikty, nieefektywny handel, pustynnienie ziemi i wycinanie lasów. Spadła też wartość środków pomocowych dla Afryki.

Społeczność międzynarodowa musi udzielić Afryce znacznej pomocy w uporaniu się z tymi problemami. Ubóstwo i degradacja środowiska naturalnego w jednym rejonie świata staje się także problemem dla innych. Taka sytuacja uniemożliwia osiągnięcie zrównoważonego rozwoju. W czasie negocjacji przygotowawczych do Szczytu w Johannesburgu, rządy państw afrykańskich wezwały uczestników do rozpatrzenia problemów kontynentu afrykańskiego.

Statystyka

• ponad połowa ludności Afryki południowej i środkowej żyje w ubóstwie. Liczba ta stale rośnie w szybkim tempie. 1/3 ludności tego regionu jest niedożywiona;
• w ostatnich latach wydatki na konsumpcję w przeciętnym gospodarstwie domowym w Afryce są o 20% niższe niż 25 lat temu;
• ponad 40% mieszkańców miast afrykańskich żyje w skrajnej nędzy - za mniej niż jednego dolara dziennie;
• oficjalna pomoc rozwojowa w większości krajów afrykańskich spadła o około 25% w ciągu ostatniej dekady, a w przypadku siedmiu krajów - nawet o 50%;
• w Afryce południowej i środkowej żyje ponad 25 milionów ludzi z HIV/AIDS. Na AIDS zmarło już ponad 12 milionów, a rocznie umiera ponad 2 miliony ludzi. Ok. 13,2 miliona afrykańskich dzieci zostało osieroconych w wyniku HIV/AIDS;
• w Afryce południowej i środkowej ok. 30% dzieci umiera lub cierpi na poważne infekcje dróg oddechowych. W 60% spowodowane są one zanieczyszczeniem powietrza;
• przy utrzymaniu się obecnej degradacji ziemi, zbiory produktów rolnych w Afryce mogą zmniejszyć się o połowę;

Zadania

W ostatnich latach opracowano afrykańską inicjatywę Nowe Partnerstwo dla Rozwoju Afryki (New Partnership for Africa’s Development - NEPAD), której pomysłodawcami byli prezydenci Republiki Południowej Afryki, Nigerii, Algierii, Senegalu i Egiptu. Inicjatywa ta ma na celu ograniczenie ubóstwa i pozwala podążać państwom afrykańskim drogą zrównoważonego rozwoju. Ma ona również za zadanie powstrzymać marginalizację Afryki w procesie globalizacji, przywrócić pokój, bezpieczeństwo i stabilność w tej części świata oraz promować większy udział kobiet w życiu publicznym. Państwa afrykańskie wyraziły nadzieję, że Szczyt w Johannesburgu, właśnie dzięki temu, iż będzie miał miejsce w Afryce, przyczyni się do budowania wsparcia dla tej nowej inicjatywy. NEPAD ma na celu skoncentrować uwagę świata na takich zagadnieniach jak: organizacja środków finansowych, zainteresować inicjatywą firmy zajmujące się nowymi technologiami. To z kolei zwiększy możliwości rozwoju społeczeństw.

Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych, Kofi Annan, w swoim Raporcie na temat wdrażania Agendy 21 (link: http://www.unic.un.org.pl/johannesburg/) oraz Dr Emil Salim, Przewodniczący Komitetu Przygotowawczego Szczytu, wskazali tematy wokół których powinny skupić się dyskusje i podjęte decyzje dotyczące zrównoważonego rozwoju dla Afryki.

Ministrowie państw afrykańskich w czasie prac regionalnego komitetu przygotowawczego do Szczytu w Johannesburgu w październiku 2001 orzekli, że osiągnięcie Milenijnych Celów Rozwoju (link: http://www.unic.un.org.pl/cele.php) i ograniczenia ubóstwa jest uzależnione od dobrego sprawowania władzy, przejrzystości systemów finansowych, walutowych i handlowych. Podkreślili także duże znaczenie prowadzenia liberalnej, wiarygodnej i otwartej polityki handlowej i finansowej, niedyskryminującej żadnego państwa.