Start

Rada Powiernicza (United Nations Trusteeship Council) jest jednym z głównych organów Organizacji Narodów Zjednoczonych. Została utworzona w celu nadzorowania administracji obszarów powierniczych znajdujących się w Międzynarodowym Systemie Powierniczym.

1 listopada 1994 roku Rada Powiernicza formalnie zawiesiła swoją działalność. Było to związane z rozwiązaniem 1 października 1994 r. porozumienia dotyczącego ostatniego terytorium powierniczego na Wyspach Pacyfiku – Palau, administrowanego przez USA. Tym samym Rada Powiernicza wykonała swoje zadanie polegające na przygotowywaniu terytoriów powierniczych do przejęcia niezależnej władzy i samostanowienia. Państwa kolonialne w Afryce uzyskały niepodległość w latach 60. XX wieku i do 1976 roku wszystkie terytoria powiernicze, z wyjątkiem wysp na Oceanie Spokojnym stały się niepodległe lub połączyły się z sąsiednim państwem. Do 1994 roku wszystkie terytoria powiernicze osiągnęły samorządność lub niepodległość jako samodzielne państwa lub przyłączyły się do niepodległych krajów sąsiednich.

Rada Powiernicza (Nowy Jork, 1 stycznia 1993 r.)

Obecnie w skład Rady Powierniczej wchodzi pięciu stałych członków Rady Bezpieczeństwa: Chiny, Francja, Rosja, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone Ameryki. Likwidacja Rady Powierniczej wymaga zmiany Karty Narodów Zjednoczonych. Decyzja w tej sprawie może zostać podjęta na konferencji państw-stron.

Do kompetencji Rady należy: rozpatrywanie sprawozdań władz administracyjnych dotyczących kwestii politycznych, gospodarczych, społecznych i edukacji, przyjmowanie i badanie skarg ludności oraz przeprowadzanie okresowych wizytacji w celu dokonania oceny osiągniętego postępu. Organizacja Narodów Zjednoczonych wspiera proces dekolonizacji i prawo do samostanowienia.

Dawne terytoria powiernicze