Rada Bezpieczeństwa
Członkostwo
Rada Bezpieczeństwa składa się z piętnastu członków: pięciu członków stałych: Chiny, Francja, Rosja (dawniej ZSRR), Wielka Brytania i Stany Zjednoczone Ameryki oraz dziesięciu członków niestałych.
Decyzja o ustanowieniu pięciu członków stałych Rady Bezpieczeństwa zapadła podczas Konferencji w San Francisco w 1945 roku. Podczas II Wojny Światowej właśnie te kraje stanowiły główne siły alianckie. Cztery z nich: Chiny, ZSRR, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone Ameryki, poniosły koszty organizacji Konferencji w San Francisco.
W latach 1946 - 1965 Rada Bezpieczeństwa liczyła sześciu członków niestałych. Od 1965 roku ich liczba wzrosła do dziesięciu i nie zmieniła się po dzień dzisiejszy.
|
Rada Bezpieczeństwa: debata w sprawie sytuacji w Demokratycznej Republice Konga i regionie Wielkich Jezior Afrykańskich. (25 lipca 2013 r. ) |
Członkowie niestali Rady Bezpieczeństwa są wybierani przez Zgromadzenie Ogólne na dwuletnią kadencję, zgodnie z zasadą reprezentacji geograficznej.
W rezolucji Zgromadzenia Ogólnego przyjętej w 1963 r. postanowiono, że reprezentacja geograficzna ma zapewnić sprawiedliwą reprezentację regionów geograficznych. Krajom Azji i Afryki przyznano pięć miejsc dla członków niestałych, krajom Europy Wschodniej jedno miejsce, Ameryce Łacińskiej i Karaibom – dwa miejsca, Europie Zachodniej i pozostałym krajom – dwa miejsca. Każdy członek niestały przez jeden miesiąc przewodniczy obradom Rady Bezpieczeństwa, zgodnie z kolejnością alfabetyczną nazw państwa w języku angielskim.
Państwo członkowskie ONZ, w stosunku do którego Rada Bezpieczeństwa zastosowała środki zapobiegawcze lub przymusu, może utracić swoje prawa i przywileje członka Organizacji. Na zalecenie Rady Bezpieczeństwa, Zgromadzenie Ogólne może zawiesić lub wykluczyć z Organizacji państwo, które nagminnie łamie postanowienia Karty NZ.