Spotkanie wysokiego szczebla na forum Zgromadzenia Ogólnego
na temat migracji międzynarodowych i rozwoju
14 - 15 września 2006 r.
W dniach 14 - 15 września 2006 r. w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku odbędzie się spotkanie wysokiego szczebla na temat migracji międzynarodowych i rozwoju. Spotkanie, ustanowione na mocy rezolucji 58/208 z 23 grudnia 2003 r., przebiega w ramach sześćdziesiątej pierwszej sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Weźmie w nim udział 120 przedstawicieli państw.
Celem obrad jest omówienie wielowymiarowych aspektów migracji międzynarodowych i rozwoju, sposobów maksymalizacji korzyści płynących z migracji i minimalizacji negatywnych skutków. Ponadto, dialog wysokiego szczebla skupi się na wyzwaniach związanych z osiąganiem celów rozwojowych wyznaczonych na forum międzynarodowym, w tym Milenijnych Celów Rozwoju (MDG).
Debacie plenarnej towarzyszyć będą spotkania ministrów i delegatów przy okrągłym stole, podczas których omówione zostaną takie kwestie jak przemyt migrantów i handel ludźmi, fundusze przesyłane do domu przez osoby pracujące za granicą, jak również współpraca na poziomie bilateralnym i regionalnym.
Spotkanie wysokiego szczebla na temat migracji to pierwsza sesja plenarna poświęcona tej tematyce. Odbywa się ono w dobie zwiększonej uwagi poświęconej międzynarodowemu ruchowi ludzi i intensyfikacji międzypaństwowych rozmów na temat migracji.
"Dopiero zaczynamy rozumieć, co należy zrobić by migracja w sposób stały służyła rozwojowi.", stwierdził Sekretarz Generalny Kofi Annan w swoim raporcie przygotowanym na sesję plenarną. "Każdy z nas trzyma w ręku kawałek układanki, jaką jest migracja, nikt jednak nie zna pełnego jej obrazu. Nadszedł czas by wspólnie ją ułożyć."
Zgodnie z szacunkami raportu Sekretarza Generalnego ONZ na temat migracji międzynarodowej i rozwoju, 191 milionów osób mieszka w krajach nie będącymi ich krajami urodzenia. Raport podkreśla, że ludzie migrują nie tylko z południowej części świata na północ. Jedna trzecia całkowitej liczby migrantów to pracownicy i ich rodziny pochodzący z krajów rozwijających się i mieszkający w krajach rozwiniętych; jedna trzecia przemieściła się z kraju rozwijającego się do drugiego, a pozostali emigrowali z kraju rozwiniętego.
do państw OECD w Europie (w tys.)
2000 | 2004 | ||
---|---|---|---|
Maroko | 96 | Rumunia | 196 |
Ekwador | 95 | Polska | 169 |
Polska | 94 | Maroko | 121 |
Bułgaria | 81 | Bułgaria | 88 |
Turcja | 79 | Turcja | 73 |
Rumunia | 76 | Ukraina | 68 |
Stany Zjednoczone | 64 | Wielka Brytania | 67 |
Niemcy | 60 | Niemcy | 65 |
Francja | 60 | Federacja Rosyjska | 65 |
Włochy | 56 | Stany Zjednoczone | 50 |
Ogółem | 761 | Ogółem | 964 |
źródło: International Migration Outlook 2006, OECD
Według najświeższych danych szacunkowych zawartych w raporcie, w 2005 roku środki finansowe przesyłane przez migrantów do ich domów rodzinnych w krajach rozwijających się opiewały na kwotę 173 miliardów dolarów. W krajach rozwiniętych imigranci często uzupełniają niedobór siły roboczej w poszczególnych sektorach gospodarczych lub podejmą się prac niepopularnych. Migracje wpływają na ograniczanie zjawiska starzenia się społeczeństwa i wpływają na utrzymanie płynności systemów świadczeń społecznych, jak również stymulują popyt i wzrost gospodarczy.
Obecnie setki tysięcy pracowników wraz z rodzinami z Europy Wschodniej przemieszcza się do krajów Europy Zachodniej, w których zarobki są wyższe. Zjawisko to nasiliło się po przystąpieniu dziesięciu nowych państw do Unii Europejskiej, jak również w wyniku decyzji kilku państw członkowskich UE o złagodzeniu restrykcji dotyczących pracowników migrujących z państw wschodnich. Pięć państw wschodnioeuropejskich - trzy nowe państwa członkowskie UE oraz Federacja Rosyjska i Ukraina - znajdują się obecnie w pierwszej dziesiątce państw, z których pochodzą migranci udający się do Europy Zachodniej.
Jednakże niski przyrost naturalny i szybkie starzenie się społeczeństw Europy Wschodniej sugerują, iż w dłuższej perspektywie odpływ migrantów z tych krajów zostanie zahamowany. Dane ONZ za rok 2005 stwierdzają, iż 18% ludności przekroczyło wiek 60 lat, a przewiduje się, że do roku 2050 odsetek ten wzrośnie do 34%. Już obecnie pojawiają się sygnały, że rezultatem wyjazdu młodych pracowników z nowych państw członkowskich UE jest powstanie zapotrzebowania na pracę migrantów pochodzących z za ich wschodnich granic.
Kraj lub region | Ogół ludności (w tys.) | Liczba migrantów | |
---|---|---|---|
Liczba (w tys.) | Procent ludności | ||
2005 | 2005 | ||
Europa Wschodnia | 297.328 | 22.378 | 7,5 |
Białoruś | 9.755 | 1.191 | 12,2 |
Bułgaria | 7.726 | 104 | 1,3 |
Czechy | 10.220 | 453 | 4,4 |
Węgry | 10.098 | 316 | 3,1 |
Polska | 38.530 | 703 | 1,8 |
Republika Mołdowy | 4.206 | 440 | 10,5 |
Rumunia | 21.711 | 133 | 0,6 |
Federacja Rosyjska | 143.202 | 12.080 | 8,4 |
Słowacja | 5.401 | 124 | 2,3 |
Ukraina | 46.481 | 6.833 | 14,7 |
źródło: United Nations, Departament of Economic and Social Affairs, Population Division (International Migration 2006, October 2006)
W latach 1992-1998 dynamika migracji w Federacji Rosyjskiej przebiega dwutorowo. Odpływy migrantów zostały zrównoważone, a nawet przewyższone napływem 3,7 milionów osób z innych państw Wspólnoty Niepodległych Państw (dawnych republik Związku Radzieckiego) i z państw nadbałtyckich.
W roku 2002 Federacja uchwaliła ustawę zezwalającą na wydawanie pozwoleń na pracę osobom pragnącym pracować przez okres nie przekraczający jednego roku, jak również pozwoleń na pobyt czasowy zezwalających na pobyt i pracę prze okres do lat trzech. W latach 2000-2004 liczba takich pozwoleń podwoiła się osiągając poziom 400.000. Pięć z ośmiu głównych państw pochodzenia migrantów tymczasowych przybywających do Federacji Rosyjskiej stanowiły państwa Wspólnoty Niepodległych Państw, na które przypadła niemal połowa wydanych zezwoleń na pracę. Pracownicy tymczasowi przybywali również z Chin, Turcji i Wietnamu.
Rosnący poziom migracji do Federacji Rosyjskiej stanowi jeden z wyjątków w Europie Wschodniej, w której całkowita liczba migrantów maleje. Od czasu rozpadu Związku Radzieckiego na początku lat dziewięćdziesiątych odbywały się masowe migracje osób pochodzenia niemieckiego, żydowskiego i Greków Pontyjskich z państw WNP i innych państw Europy Wschodniej do Niemiec, Izraela i Grecji. W latach 1990 - 2002 do Niemiec napłynęło ponad 4 miliony osób pochodzenia niemieckiego z tych państw.
Obecnie najbardziej dynamiczny czynnik stanowią migracje pracowników tymczasowych. W roku 2002 ponad 90% migracji siły roboczej do Niemiec pochodziło z Europy Wschodniej, w szczególności z Polski. Daje się także zauważyć rosnący odsetek migrantów z Bułgarii i Ukrainy w Portugalii i Hiszpanii, jak również rosnąca liczba polskich pracowników w Wielkiej Brytanii. W związku z otwarciem granic państw wschodnioeuropejskich na początku lat dziewięćdziesiątych liczba umów bilateralnych dotyczących podejmowania pracy w regionie wzrosła pięciokrotnie. W wielu przypadkach - nie odzwierciedlanych w oficjalnych statystykach z uwagi na fakt, iż państwa rejestrują imigrantów, zaś nie rejestrują ich powrotów - pracownicy po upływie krótkiego czasu powracają do swoich krajów w Europie Wschodniej i mogą powtarzać ten proces kilkakrotnie. Pod kątem przekazywanych środków pieniężnych w regionie prowadzą Polska i Federacja Rosyjska. W roku 2004 do tych krajów napłynęło po 2,7 miliardów dolarów.
i regionalnym dla wybranych regionów
Główny obszar, region lub kraj | Szacunkowa liczba migrantów międzynarodowych (obu płci) w połowie roku | Szacunkowa liczba kobiet migrantek w milionach | Szacunkowa liczba mężczyzn migrantów w milionach | Szacunkowa liczba uchodźców w połowie roku w milionach | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1990 | 2005 | 1990 | 2005 | 1990 | 2005 | 1990 | 2005 | |
Świat | 154,9 | 190,6 | 76,0 | 94,5 | 79,0 | 96,1 | 18,5 | 13,5 |
Afryka Subsaharyjska | 15,3 | 15,9 | 7,1 | 7,6 | 8,2 | 8,3 | 5,2 | 2,8 |
Azja Zachodnia i Afryka Północna | 15,9 | 23,8 | 6,2 | 9,2 | 9,7 | 14,7 | 2,7 | 4,9 |
Azja (Pozostałe) | 35,0 | 30,5 | 16,7 | 15,1 | 18,2 | 15,5 | 7,4 | 3,1 |
Europa Środkowo-Wschodnia | 25,1 | 24,8 | 14,1 | 14,2 | 11,0 | 10,6 | 0,0 | 0,3 |
Europa Zachodnia | 24,3 | 39,5 | 11,9 | 20,1 | 12,4 | 19,3 | 1,3 | 1,7 |
Ameryka Północna i Południowa | 34,6 | 51,1 | 17,6 | 25,8 | 17,0 | 25,4 | 1,8 | 0,6 |
Oceania | 4,8 | 5,0 | 2,3 | 2,6 | 2,4 | 2,4 | 0,1 | 0,1 |
EU 15 | 22,6 | 37,2 | 11,1 | 19,0 | 11,5 | 18,2 | 1,2 | 1,6 |
EU 25 | 26,3 | 39,9 | 13,1 | 20,5 | 13,1 | 19,4 | 1,3 | 4,6 |
Azja Południowo-Wschodnia - główne kraje pochodzenia | 0,9 | 1,1 | 0,4 | 0,5 | 0,4 | 0,5 | 0,0 | 0,5 |
Azja Wschodnia i Południowo-Wschodnia - główne kraje docelowe | 6,5 | 11,1 | 3,1 | 5,7 | 3,4 | 5,4 | 0,5 | 0,5 |
Główny obszar, region lub kraj | Dynamika wzrostu | Udział migrantow międzynarodowych w populacji ogółem | Udział kobiet migrantek w całkowitej liczbie migrantów | Udział uchodźców migrantów w całkowitej liczbie międzynarodowych | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1990 - 2005 | 1990 | 2005 | 1990 | 2005 | 1990 | 2005 | |
Świat | 1,38 | 2,93 | 2,95 | 49,0 | 49,6 | 11,9 | 7,1 |
Afryka Subsaharyjska | 0,24 | 2,96 | 2,11 | 46,2 | 47,9 | 33,8 | 17,3 |
Azja Zachodnia i Afryka Północna | 2,69 | 6,24 | 6,76 | 38,9 | 38,5 | 17,0 | 20,7 |
Azja (Pozostałe) | -0,9 | 1,15 | 0,82 | 47,9 | 49,3 | 21,2 | 10,2 |
Europa Środkowo-Wschodnia | -0,09 | 7,28 | 7,5 | 56,3 | 57,4 | 0,1 | 1,3 |
Europa Zachodnia | 3,23 | 6,45 | 9,89 | 49,2 | 51,0 | 5,3 | 4,3 |
Ameryka Północna i Południowa | 2,61 | 4,76 | 5,73 | 50,8 | 50,4 | 5,2 | 1,1 |
Oceania | 0,39 | 17,78 | 15,23 | 49,1 | 51,3 | 2,3 | 1,6 |
EU 15 | 3,32 | 6,19 | 9,65 | 49,1 | 51,0 | 5,4 | 4,3 |
EU 25 | 2,78 | 5,98 | 8,67 | 50,0 | 51,4 | 4,8 | 4,1 |
Azja Południowo-Wschodnia - główne kraje pochodzenia | 1,3 | 0,22 | 0,22 | 49,5 | 49,1 | 5,5 | 0,4 |
Azja Wschodnia i Południowo-Wschodnia - główne kraje docelowe | 3,62 | 0,46 | 0,7 | 47,6 | 51,5 | 7,2 | 4,2 |
Źródło: United Nations, Departament of Economic and Social Affairs, Population Division (International Migration 2006, October 2006)
Zobacz również:
GA High-level Dialogue on International Migration and Development
Dokument opracowany przez Ośrodek Informacji ONZ w Warszawie, 14 września 2006 r.