UNFCCC
United Nations Framework Convention on Climate Change
Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu
Państwa - strony utworzyły Ramową Konwencję w Sprawie Zmian Klimatu (UNFCCC), aby wspólnie omówić działania mające na celu ograniczenie globalnego ocieplenia. Konwencja weszła w życie w 1994 roku. Obecnie należą do niej 192 kraje.
Konwencja jest dokumentem ramowym i jest uaktualniana tak, aby jak najefektywniej przeciwdziałać zmianom klimatu. Pierwszym dokumentem uzupełniającym Konwencję jest Protokół z Kioto. Został on przyjęty w 1997 roku, a wszedł w życie w 2005 roku. Ratyfikowały go 183 państwa. Porozumienie to ma na celu ograniczenie emisji gazów cieplarnianych na świecie.
Kraje - strony Konwencji postanowiły uwzględniać kwestie zmian klimatu w takich dziedzinach jak: rolnictwo, przemysł, zasoby naturalne oraz przedsięwzięcia związane z ochroną wybrzeży morskich. Zgodziły się również stworzyć narodowe programy mające na celu spowolnienie zmian klimatu.
Konwencja wymaga od rozwiniętych państw przedkładania regularnych i szczegółowych raportów na temat skali emisji gazów cieplarnianych. Kraje rozwijające się są również zachęcane do przygotowywania takich raportów.
Organy Konwencji
Najwyższym organem decyzyjnym Konwencji jest Konferencja Stron (COP - Conference of the Parties), która odbywa się co roku. Pierwsze spotkanie miało miejsce w Berlinie w 1995 roku. Głównym zadaniem Konferencji jest przegląd raportów na temat emisji gazów cieplarnianych przedstawianych przez kraje - strony. Na podstawie raportów, członkowie Konferencji oceniają efekty podjętych działań.
Ponadto, powołano dwa ciała pomocnicze Konwencji:
- Subsidiary Body for Scientific and Technological Advice (SBSTA) - Organ Doradczy ds. Naukowych i Technologicznych
- Subsidiary Body for Implementation (SBI) - Organ Doradczy ds. Implementacji.
Zadaniem tych organów jest doradzanie Konferencji Stron. Oba organy ściśle ze sobą współpracują. Ich spotkania odbywają się jednocześnie, co najmniej dwa razy w roku.
Sekretariat UNFCCC (Sekretariat do Spraw Zmian Klimatu)
Od sierpnia 1996 roku siedziba Sekretariatu UNFCCC mieści się w Bonn, w Niemczech. Sekretariat wspiera wszystkie instytucje zaangażowane w przeciwdziałanie zmianom klimatu. Ponadto, monitoruje postępy państw - stron w wypełnianiu podjętych zobowiązań oraz wspiera negocjacje poprzez dostarczanie szczegółowych analiz dotyczących zmian klimatu. Sekretariat jest też odpowiedzialny za przygotowanie sesji Konferencji Stron (COP). Od 2006 roku Sekretarzem jest Yvo de Boer.
Co jest głównym osiągnięciem Konwencji?
Konwencja podkreśla, że globalne ocieplenie stanowi realne zagrożenie. Problemy związane z tym faktem nie były tak oczywiste w 1994 r. kiedy to brakowało naukowych dowodów. Nawet w dniu dzisiejszym, wiele osób wciąż nie jest przekonanych o istnieniu globalnego ocieplenia i jego poważnych konsekwencjach, które mogą mieć wpływ na środowisko w kolejnych dekadach a nawet wiekach. Konwencja dostrzega problem ocieplenia klimatu i stara się go rozwiązać.
Jaki jest najważniejszy cel Konwencji?
Głównym założeniem Konwencji jest ustabilizowanie koncentracji gazów cieplarnianych na poziomie, który zapobiegnie niebezpiecznej, antropogenicznej (wywołanej przez człowieka) ingerencji w system klimatyczny. Taka ingerencja może spowodować poważne zakłócenia w funkcjonowaniu tego systemu. Poziom stabilizacji powinien być osiągnięty w określonym czasie, który umożliwi ekosystemom przystosowanie się do zmian klimatu w naturalny sposób. Zapewni to bezpieczeństwo i stabilność produkcji żywności oraz umożliwi zrównoważony rozwój gospodarczy.
Do głównych zadań UNFCCC należy:
- wspieranie działań, na szczeblach globalnym, regionalnym i krajowym, prowadzonych w ramach zrównoważonego rozwoju i mających na celu ograniczanie skutków zmian klimatu oraz przystosowanie się do nich;
- wspieranie procesów międzynarodowych dotyczących skutecznej i efektywnej implementacji Protokołu z Kioto;
- udostępnianie i rozpowszechnianie przystępnie przedstawianych oraz wiarygodnych informacji i danych dotyczących zmian klimatu;
- promowanie zaangażowania organizacji pozarządowych, sektorów biznesu i przemysłu oraz środowisk naukowych w kwestie związane z przeciwdziałaniem zmianom klimatu. Promowanie skutecznego komunikowania się oraz wymiany informacji i doświadczeń pomiędzy wszystkimi zainteresowanymi stronami.
Rola krajów rozwiniętych
Konwencja kładzie szczególną odpowiedzialność za przeciwdziałanie zmianom klimatu na kraje rozwinięte, ponieważ to właśnie te kraje są w dużej mierze odpowiedzialne za emisje gazów cieplarnianych do atmosfery zarówno w przeszłości, jak i obecnie. Ponadto, kraje rozwinięte mają wspierać finansowo i technologicznie przedsięwzięcia mające na celu walkę ze zmianami klimatu w krajach słabiej rozwiniętych.
Konwencja a kraje rozwijające się
Strony Konwencji zdają sobie sprawę, że emisja gazów cieplarnianych w krajach rozwijających będzie zwiększać się w najbliższych latach co jest to spowodowane rozwojem gospodarczym tych krajów. Przedsięwzięcia mające na celu ograniczanie emisji gazów w krajach słabiej rozwiniętych mają być prowadzone w taki sposób, aby nie hamowały rozwoju gospodarczego.