Oczekiwaniu na pierwszy dzień praktyk towarzyszyło poddenerwowanie, ale zarazem zniecierpliwienie. Dla nas obu było to całkowicie nowe doświadczenie i nie wiedziałyśmy czego się spodziewać. Wszelki stres, jaki może towarzyszyć początkowi praktyk, zwłaszcza w takiej organizacji jak ONZ, znikł po przekroczeniu progu budynku. Kameralna i przyjazna atmosfera pozwoliła nam szybko odnaleźć swoje miejsce w UNICu. Tym bardziej, iż wiele zadań wykonywałyśmy wspólnie i już po kilku dniach rozumiałyśmy się bez słów. Iwona nie zapomni nigdy godzin spędzonych z p. Kariną nad niemającymi końca "Dniami i obchodami ONZ" i satysfakcji po zakończonej pracy. Marta natomiast będzie długo wspominać czas spędzony z p. Mariolą przy stole w bibliotece i burze mózgów towarzyszące powstawaniu stron o reformie ONZ. Dwa miesiące minęły bardzo szybko, a my wcale nie miałyśmy zamiaru kończyć praktyk! Tak zaangażowałyśmy się w nasze zadania, że przychodziłyśmy wciąż do UNICu, dopracowując wszystkie szczegóły.
Praktyki w UNICu postrzegamy nie tylko jako mocny punkt w CV, ale jako dwa miesiące, które przyniosły nam wiele nowych doświadczeń, nauczyły większej wiary w swoje możliwości i pozwoliły poznać bardzo ciekawych ludzi. Dzięki tym praktykom nasze następne doświadczenie zawodowe będzie na pewno dużo łatwiejsze, chociaż zdajemy sobie sprawę, że trudno będzie znaleźć równie przyjazne miejsce pracy jak UNIC.
kwiecień - czerwiec 2006 r.