W przyszłym roku minie 30 lat od wybuchu epidemii AIDS. Ten przełomowy moment jest okazją do refleksji i ponowienia naszych postanowień.
Nie jest możliwe, by świat usłyszał wszystkie historie o cierpieniach i przypadkach śmiertelnych związanych z AIDS. Głośno jest jednak o społeczności międzynarodowej z zapałem jednoczącej się dla ratowania życia ludzkiego. Podjęto liczne działania, które zmieniły wiele na całym świecie.
Coraz mniej osób zakaża się wirusem HIV. Miliony ludzi zostały objęte opieką medyczną. Coraz więcej kobiet ma możliwość chronienia swoich dzieci przed zakażeniem się HIV. Obecnie w wielu krajach znoszone są ograniczenia w podróżowaniu dla osób żyjących z HIV. Piętnowanie osób z HIV ustępuje współczuciu i poszanowaniu praw człowieka – jednak proces ten zachodzi zbyt wolno.
Oddanie i solidarność, a także zmiana podejścia do HIV/AIDS, ułatwiają opanowanie epidemii. Nareszcie udało nam się zrealizować jedno z założeń szóstego Milenijnego Celu Rozwoju mówiącego o zatrzymaniu i cofaniu się występowania HIV/AIDS. Musimy kontynuować nasze prace i opracować śmiałe plany na przyszłość.
Nasze wspólne dążenia są jasne: zapewnienie powszechnego dostępu do profilaktyki i leczenia, a także do opieki i działań wspierających osoby cierpiące. Musimy również dbać o to, by nie zaprzepaścić naszych osiągnięć w walce z AIDS.
Już trzy dekady świat boryka się z HIV/AIDS. Nadszedł czas na wyznaczenie sobie kolejnych zadań: zero nowych zakażeń wirusem HIV, zero dyskryminacji i zero przypadków śmiertelnych spowodowanych AIDS. W Światowym Dniu AIDS podejmijmy zobowiązanie do wspólnej pracy nad realizacją tej wizji, tak korzystnej dla wszystkich ludzi na całym świecie.