Równouprawnienie i uwłasnowolnienie kobiet stanowią sedno globalnej misji Organizacji Narodów Zjednoczonych, której celem jest osiągnięcie równych praw i godności dla wszystkich ludzi. Wpisują się one w podstawowe prawa każdego człowieka, zagwarantowane w Karcie NZ i w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Tworzą też tożsamość Narodów Zjednoczonych.
Równouprawnienie kobiet i dziewcząt jest kluczowe dla społeczeństwa i gospodarki. Dopóki życie kobiet nie będzie wolne od ubóstwa i niesprawiedliwości, nasze dążenia związane z pokojem, bezpieczeństwem i zrównoważonym rozwojem są zagrożone niepowodzeniem.
Piętnaście lat temu państwa uczestniczące w Czwartej Światowej Konferencji w sprawach Kobiet zobowiązały się zwiększyć działania na rzecz pokoju, rozwoju i równości kobiet i mężczyzn na całym świecie. Deklaracja Pekińska stała się przełomem i ma ogromny wpływ na wiele dziedzin życia. Jest uwzględniana w politykach krajowych, inspiruje do tworzenia nowych praw. Dała też jasny sygnał wszystkim kobietom i dziewczętom, że równouprawnienie i równość szans są ich niezbywalnymi prawami.
W wyniku stanowczych starań organizacji społeczeństwa obywatelskiego, osiągnięto znaczny postęp. Większość dziewcząt ma dostęp do edukacji, zwłaszcza na podstawowym poziomie. Coraz więcej kobiet ma możliwość prowadzenia własnej działalności gospodarczej, czy uczestniczenia w procesie rządzenia. Zwiększyła się liczba krajów, które poprzez regulacje prawne promują równouprawnienie oraz zdrowie seksualne i reprodukcyjne.
Jednak nadal pozostaje wiele do zrobienia. Wskaźnik umieralności okołoporodowej wśród matek jest nadal niedopuszczalnie wysoki, zbyt mało kobiet może świadomie planować rodzinę, a przemoc wobec kobiet wciąż przynosi hańbę całemu światu. Szczególnie powszechnym zjawiskiem jest przemoc na tle seksualnym, do której dochodzi zwłaszcza podczas różnego typu konfliktów zbrojnych. W minionym roku Rada Bezpieczeństwa NZ uchwaliła dwie rezolucje dotyczące przemocy. Osobiście wyznaczyłem specjalnego przedstawiciela, którego zadaniem jest mobilizacja społeczności międzynarodowej w celu zwalczania tego typu przestępstw. Promowanie praw kobiet jest celem mojej ogólnoświatowej kampanii „Zjednoczmy się, aby wyeliminować przemoc wobec kobiet” oraz niedawno utworzonej „Sieci mężczyzn przywódców”.
W ciągu ostatnich piętnastu lat zrozumieliśmy, że konieczne jest zwrócenie większej uwagi na problemy dyskryminacji i niesprawiedliwości. Stereotypy dotyczące płci oraz nietolerancja są nadal powszechne we wszystkich kulturach i społecznościach. Zmuszanie do małżeństwa w młodym wieku, honorowe zabójstwa, wykorzystywanie seksualne, czy handel młodymi kobietami i dziewczętami są niepokojąco szeroko rozpowszechnione, a w niektórych rejonach świata zjawiska te nadal się nasilają. Kobiety najdotkliwiej odczuwają skutki ubóstwa, najbardziej cierpią w obliczu katastrof i konfliktów.
Organizacja Narodów Zjednoczonych musi sama świecić przykładem. Podkreśla, że aktywizacja kobiet jest kluczem do pokoju i bezpieczeństwa i angażuje coraz więcej kobiet oficerów pracujących w wojsku i policji w misjach pokojowych. Obecnie na wysokich stanowiskach w ONZ zasiada najwięcej kobiet w historii Organizacji. Ponadto wkrótce w ramach systemu ONZ zamierzamy utworzyć nową jednostkę, która zapewni spójne planowanie i silniejszy głos na rzecz równości płci i uwłasnowolnienia kobiet. Wzywam Zgromadzenie Ogólne ONZ do bezzwłocznego powołania tej jednostki.
Deklaracja Pekińska jest nadal tak samo aktualna, jak w dniu jej przyjęcia, a jednym z Milenijnych Celów Rozwoju jest promowanie równości płci i awansu społecznego kobiet. Kiedy kobietom odmawia się możliwości samodoskonalenia i wpływu na życie społeczne, tracimy na tym wszyscy. W Międzynarodowym Dniu Kobiet spójrzmy krytycznie na osiągnięcia ostatnich piętnastu lat, tak abyśmy mogli czerpać z tego, co zostało osiągnięte i poprawiać to, co wymaga udoskonalenia. Ze wzmożonym zapałem podejmujmy działania zmierzające do wyrównania praw i szans oraz do zapewnienia postępu dla wszystkich.