Pustynnienie to nie tylko jedno z największych światowych wyzwań związanych ze środowiskiem naturalnym, ale również główna przeszkoda na drodze do zaspokajania podstawowych potrzeb ludzi zamieszkujących obszary suche. Zagraża ono życiu i zdrowiu 1,2 miliona osób w ponad stu krajach.
Wielu spośród najbiedniejszych mieszkańców Ziemi jednocześnie najdotkliwiej doświadcza skutków pustynnienia. Dwie trzecie z nich zamieszkuje tereny suche, zaś około połowa żyje w gospodarstwach rolnych, dla których degradacja środowiska stanowi zagrożenie dla produkcji rolnej, będącej podstawą ich życia.
Przyczyny pustynnienia są różnorodne i złożone. Przyjęta 13 lat temu Konwencja Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zwalczania Pustynnienia ma na celu promowanie konkretnych inicjatyw poprzez wprowadzanie innowacyjnych programów lokalnych, narodowych, sub-regionalnych i regionalnych, jak również poprzez międzynarodową współpracę partnerską. Jednak globalna degradacja środowiska naturalnego nadal postępuje w zatrważającym tempie, co ma poważne konsekwencje społeczne i gospodarcze. Skuteczne wprowadzenie w życie postanowień Konwencji, która łączy w sobie troskę zarówno o środowisko naturalne jak i o rozwój, stanowi dziś najpilniejszą potrzebę.
Temat tegorocznego Dnia Walki z Pustynnieniem i Suszą: “Pustynnienie i zmiany klimatyczne jako globalne wyzwanie” przypomina nam, że zmiany klimatyczne i pustynnienie oddziaływają na siebie na wielu płaszczyznach. Stanowią one dwa oblicza jednego problemu, a w połączeniu są poważnym zagrożeniem dla osiągnięcia Milenijnych Celów Rozwoju do roku 2015.
Emisja gazów cieplarnianych, spowodowana działalnością człowieka, powoduje ogólne ocieplenie klimatu na Ziemi. Już teraz doświadczamy tego, jak niekorzystny wpływ na wiele obszarów mają zmiany klimatu. Natomiast dla mieszkańców terenów suchych, zwłaszcza Afryki, zmieniające się wzorce pogodowe wynikające ze zmian klimatycznych grożą przyspieszeniem procesu pustynnienia, suszami i zagrożeniem bezpieczeństwa żywnościowego.
Według prognoz globalne ocieplenie kimatu spowoduje dalszy wzrost liczby klęsk żywiołowych, takich jak susze czy ulewy, które będą miały dramatyczny wpływ na już obecnie zubożałe gleby. Tendencja ta z kolei jeszcze bardziej przyspieszy proces pustynnienia, który pogłębi ubóstwo, a to z kolei spowoduje migracje oraz konflikty na dotkniętych klęskami terenach. I odwrotnie, skoncentrowane wysiłki mające na celu walkę z pustynnieniem – poprzez odzyskiwanie ziemi, która uległa degradacji, zapobieganie jej dalszym utratom oraz odnowę wegetacji – mogą pomóc ograniczyć emisję gazów cieplarnianych, jak również pomóc krajom dotkniętym klęskami odzyskać zdolności do regeneracji i adaptowania się do zmian klimatu.
Podczas tegorocznych obchodów postarajmy się podejść do kwestii pustynnienia i zmian klimatycznych pełni wiary w to, że połączenie naszych wysiłków – zgodnie z zasadą synergii – spotęguje efekty podjętych działań i przyniesie trwałe korzyści dla osiągnięcia zrównoważonego rozwoju.