Od dziesięcioleci Organizacja Narodów Zjednoczonych działa, aby uwolnić ludzi od ubóstwa.
Uczyniliśmy wielki postęp - lecz dzisiaj nasze osiągnięcia mogą budzić wątpliwości.
Zbyt wielu ludzi żyje w strachu:
Jest to strach przed utratą pracy.
Strach przed niemożliwością wyżywienia swoich rodzin.
Strach przed wpadnięciem w pułapkę ubóstwa na zawsze, strach przed pozbawieniem praw człowieka do życia w zdrowiu, godności i
Możemy sprostać stojącym przed nami wyzwaniom – kryzysowi ekonomicznemu, zmianom klimatu, wzrostowi cen żywności i energii, skutkom katastrof naturalnych.
Możemy tego dokonać, jeśli postawimy dobro człowieka w centrum naszych działań.
Zbyt często w naszych debatach na temat przyszłości zauważam, że brakuje w nich troski o biednych, młodzież i naszą planetę.
Podejmując działania, aby zapobiec globalnemu kryzysowi finansowemu musimy także dążyć do uniknięcia kryzysu globalnego rozwoju.
Powołując się na konieczność prowadzenia oszczędnej polityki fiskalnej, nie możemy rezygnować w inwestowanie w ludzi - nakazuje nam to zdrowy rozsądek.
Występowanie malarii może być zahamowane. AIDS także. Miliony kobiet może być uratowanych od śmierci podczas porodu. Zielone inwestycje mogą wygenerować nowe miejsca pracy i stymulować wzrost rozwoju.
To nie jest tylko teoria. Tak się dzieje.
To nie jest czas na cofanie się.
To czas na podjęcie większych starań, by osiągnąć Milenijne Cele Rozwoju.
To czas na przygotowania do przyszłorocznej kluczowej konferencji Rio + 20 dotyczącej zrównoważonego rozwoju, po to by osiągnąć największe możliwe rezultaty.
Razem wsłuchajmy się w głos ludzi i opowiedzmy się za ich aspiracjami i nadziejami.
Właśnie tak zbudujemy świat wolny od ubóstwa.