Dzień dobry, Panie i Panowie. Cieszę się, że Państwa widzę na tym spotkaniu.
Jestem wdzięczny za możliwość przedstawienia Państwu w skrócie kwestii, która będzie najwyższym priorytetem tej jesieni. Wraz ze mną są Ad Melkert z UNDP i Rob Vos z Departamentu Spraw Gospodarczych i Społecznych (DESA). Panowie wspólnie przewodniczą Grupie Zadaniowej (Task Force), która przygotowała raport prezentowany w dniu dzisiejszym. Jak wiecie, 25 września odbędzie się spotkanie światowych przywódców służące zintensyfikowaniu wysiłków na rzecz realizacji Milenijnych Celów Rozwoju. Jesteśmy w połowie wyścigu do osiągnięcia Celów, a więc podejmowanie uzgodnionych działań nigdy nie było bardziej istotne.
Poprosiłem o sporządzenie pełnego sprawozdania z postępów globalnego partnerstwa dla rozwoju, zawartego w Celu 8 Milenijnych Celów Rozwoju. Rezultatem jest pierwszy raport Grupy Zadaniowej ds. braków w realizacji Milenijnych Celów Rozwoju (MDG Gap Task Force) pt. „Sprawozdanie z Globalnego Partnerstwa dla osiągnięcia Milenijnych Celów Rozwoju” (Delivering on the Global Partnership for Achieving the MDGs). Jest on wynikiem unikalnej i kolektywnej pracy ponad 20 przedstawicielstw ONZu, jak również Banku Światowego, Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Światowej Organizacji Handlu oraz Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).
Ten Raport to sygnał alarmowy. Jego głównym przesłaniem jest to, że w kilku kwestiach poczyniono postęp, jednak realizacja zobowiązań poczyniona przez Państwa Członkowskie jest niedostateczna i opóźniona. Przekroczyliśmy już półmetek zmagania się z ubóstwem. Czas się kończy.
W kwestii Oficjalnej Pomocy Rozwojowej (ODA): raport wskazuje na duże luki w realizacji zobowiązań. W zeszłym roku zabrakło 10 miliardów dolarów. Całkowita pomoc netto z krajów OECD/DAC wyniosła jedynie do 0,28 procenta ich łącznego PKB, co sprzeczne jest z celem ONZ, by liczba ta wynosiła 0.7 procenta. Jeśli mamy osiągnąć ustalony na Szczycie G8 w 2005 roku cel wyznaczony na rok 2010, ODA będzie musiała wzrosnąć o 18 miliardów dolarów rocznie. Z tej sumy 7,3 miliardy dolarów powinny być przekazane Afryce.
W kwestii handlu: fiasko w osiągnięciu porozumienia w rozmowach nt. rozwoju jest największym niedociągnięciem we wdrażaniu Celów. Mimo że rzeczywista pomoc dla handlu zwiększyła się, to spadła ona jako stosunek procentowy ODA. Najbiedniejsze kraje świata są nadal marginalizowane, a wiele z nich poważnie odczuło podwyżki produktów żywnościowych i energii. Raport podkreśla, że musimy w szybszym tempie redukować krajowe i eksportowe subwencje rolnicze w krajach rozwiniętych. Musimy również szybciej pokonywać inne bariery w eksporcie krajów rozwijających się i w rozwoju rolnictwa.
W kwestii długu: poczyniono pewien postęp. Dziś w mniejszej liczbie krajów rozwój hamowany jest przez przytłaczające długi. Redukcja zadłużenia została lub zostanie dokonana w 33 z 41 kwalifikujących się krajów w formie unieważnienia ponad 90 procent ich zewnętrznego zadłużenia. Jednakże redukcja długu musi zostać rozszerzona poza grupę Poważnie Zadłużonych Ubogich Państw oraz poza inicjatywę Wielostronnej Redukcji Długu (Multilateral Debt Relief). Należy również zastosować odpowiednie mechanizmy zapewniające podtrzymanie istniejących rozstrzygnięć i należy wypracować sprawiedliwe rozwiązania na przyszłość.
W kwestii zdrowia: dostęp do podstawowych lekarstw uległ poprawie – także do tych zwalczających HIV/AIDS, malarię i gruźlicę. Jednak nie osiągnięto jeszcze zadawalającego poziomu, a duże różnice w cenach oznaczają, że podstawowe lekarstwa – łącznie z antybiotykami i lekami przeciwbólowymi – są często nieosiągalne dla ubogich. Raport proponuje wyeliminowanie krajowego opodatkowania i innych opłat w odniesieniu do lekarstw podstawowych, jak również proponuje przyjęcie polityki substytucji generycznej dla lekarstw podstawowych.
Musimy również zwiększyć wysiłki na rzecz transferu nowych technologii służących rozwojowi, w tym stosowanych w rolnictwie, infrastrukturze i dostępie do energii. Raport podkreśla potrzebę transferu technologii umożliwiających odniesienie się do zmian klimatycznych, by ochronę uzyskali najbardziej potrzebujący.
Jak ukazują nam wymienione luki, zmiana zarówno ilościowa jak i jakościowa jest potrzebna do dotrzymania obietnicy zmniejszenia skrajnego ubóstwa, zapewnienia powszechnej edukacji początkowej i parytetu płci, poprawy zdrowia i warunków bytowania milionów ludzi. Społeczność międzynarodowa ma obowiązek wywiązania się ze swych zobowiązań.
Pozostało nam już tylko siedem lat do wyznaczonego terminu. Spotkanie na wysokim szczeblu, które odbędzie się 25 września, to okazja do usuwania braków. Będzie to punkt zwrotny - na forum przywódcy światowi dokonają analizy postępów i zobowiążą się do podjęcia konkretnych działań, decyzji w sprawie przeznaczania zasobów i wdrażania mechanizmów. Zaproszeni światowi przywódcy przedstawią swe konkretne plany i propozycje. Tym samym spotkanie na wysokim szczeblu przygotuje grunt pod konferencję na temat finansowania rozwoju, która odbędzie się w Doha w listopadzie.
Zobacz także:
http://www.un.org/esa/policy/mdggap/