Bardzo się cieszę, że mogę ponownie spotkać się z Państwem. Dziękuję Państwu za udział w tej niezwykle ważnej sesji Komisji ds. Statusu Kobiet. Pragnę szczególnie podziękować za poświęcony czas Ministrom i wybitnym delegatom, tym z Państwa, którzy przybyli z bardzo daleka, aby zaświadczyć, jakimi jesteście przywódcami.
Ponadto bardzo mi miło, że mogę współpracować z nowym przewodniczącym, Panem Ambasadorem Libranem Cabactulanem, dzięki któremu posiedzenie tej komisji odniesie niewątpliwy sukces we wzmacnianiu praw i pozycji kobiet.
Spotkania Komisji są zawsze jedną z najważniejszych dat w moim kalendarzu.
Ze szczególną przyjemnością przedstawiam dzisiaj Państwu nową Dyrektor Wykonawczą jednostki „ONZ w Kwestii Kobiet” (UN Women), Panią Phumzile Mlambo-Ngcuka.
Pełni ona kluczową rolę w promowaniu równości płci i wzmacnianiu pozycji kobiet i dziewcząt w całym systemie ONZ i na całym świecie. Jestem niezwykle szczęśliwy, mogąc współpracować z tak wybitną, oddaną przywódczynią, która wykorzystuje swe zdolności przywódcze dla tych jakże istotnych spraw, nad którymi wspólnie pracujemy.
Równość płci i wzmocnienie pozycji kobiet należą do moich priorytetów, są też kwestią zasadniczą dla osiągnięcia Milenijnych Celów Rozwoju oraz dla pełnej realizacji agendy rozwoju po roku 2015.
Przeszliśmy już długą drogę, lecz przed nami wciąż wiele do zrobienia – i bardzo niewiele czasu.
Coraz więcej dziewcząt uczęszcza do szkół, lecz od wyeliminowania nierówności płciowych na wszystkich poziomach edukacji wiele jeszcze nas dzieli.
Przepaść między płciami jest szczególnie wyraźna wśród ludności wiejskiej oraz osób niepełnosprawnych, rdzennych mieszkańców niektórych terenów i innych marginalizowanych grup.
Musimy ponadto skoncentrować się na jakości kształcenia oraz na przygotowywaniu dziewcząt i kobiet do wymagań rynku pracy XXI wieku.
Osiągnęliśmy już pewne postępy w zmniejszaniu różnicy w poziomie zatrudnienia kobiet i mężczyzn.
Kobiety jednak częściej padają ofiarą niepewnego zatrudnienia, gdzie problemem są niskie płace, złe warunki pracy, brak świadczeń zdrowotnych i emerytalnych, a także brak ochrony przepisami prawa pracy.
Wciąż zdarza się, że kobiety, które wykonują tę samą pracę, co mężczyźni, zarabiają od nich mniej.
Nadal bardzo niewiele kobiet obejmuje najwyższe stanowiska w firmach, pomimo badań, które wyraźnie wskazują, że spółki z większą liczbą kobiet w zarządzie osiągają lepsze rezultaty.
Wiemy również, że kraje o większej równości płci charakteryzuje lepszy wzrost gospodarczy.
Potrzebne nam są działania i polityki oparte na pielęgnowaniu i uwzględnianiu uzdolnień, umiejętności i energii kobiet, od hal fabrycznych aż po zarządy firm.
Więcej kobiet musi także znaleźć się w rządach.
W pewnych regionach zwiększył się udział kobiet w krajowych parlamentach, lecz głębokie nierówności nadal utrzymują się na wszystkich poziomach reprezentacji politycznej.
W ujęciu globalnym zaledwie jeden na pięciu parlamentarzystów jest płci żeńskiej. Dzieje się tak pomimo istnienia dowodów na to, że parlamenty, w których zasiada większa liczba kobiet, zajmują się znacznie szerszym spektrum problemów – w tym kwestiami zdrowotnymi, edukacyjnymi, zapobieganiem dyskryminacji oraz wspieraniem dzieci.
Tu, w ONZ, jestem oddany sprawie równości płci i przywództwa kobiet.
Obecnie najwyższymi urzędnikami Organizacji Narodów Zjednoczonych odpowiedzialnymi za rozwój, prawa człowieka, kwestie humanitarne, rozbrojenie, budowanie i utrzymanie pokoju są kobiety.
Reprezentują one rosnącą grupę kobiet-przywódczyń w systemie Organizacji Narodów Zjednoczonych, do jakiej należy moja Szefowa Personelu, szefowa Światowego Programu Żywnościowego, dyrektor generalna UNESCO, szefowa misji niszczenia syryjskiej broni chemicznej oraz, oczywiście, dyrektor wykonawcza jednostki „ONZ w Kwestii Kobiet”, którą przedstawiłem wcześniej. Mamy też co najmniej pięć przywódczyń, dowodzących operacjami pokojowymi. W powszechnej opinii kobiety nie potrafią radzić sobie z żołnierzami i oddziałami wojsk – a jednak pięć kobiet dowodzi wielotysięcznym personelem misji pokojowych. Pracują one w Sudanie Południowym, na Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Liberii, na Cyprze i Haiti. Wszystkie są kobietami. Ponadto mianowałem Panią Mary Robinson jako pierwszą kobietę na stanowisku negocjatora pokojowego w Demokratycznej Republice Konga. Powinniście być z nich dumni!
Jestem zaangażowanym przywódcą, który sam daje dobry przykład.
Panie i Panowie, jednym z obszarów, w którym jesteśmy daleko w tyle, są kwestie sanitarne.
Ponad 800 tysięcy dzieci w wieku poniżej pięciu lat niepotrzebnie umiera co roku na biegunkę.
Ponad 2,5 miliarda ludzi żyje w złych warunkach sanitarnych.
Ponad miliard ludzi załatwia potrzeby fizjologiczne na otwartej przestrzeni.
Zapewnienie odpowiednich warunków sanitarnych i wyeliminowanie defekacji na otwartej przestrzeni pozwoliłoby znacznie zredukować zachorowalność i zanieczyszczenie środowiska.
Ponadto poprawiłoby to osobiste bezpieczeństwo kobiet i dziewcząt, które często narażone są na ryzyko wykorzystania seksualnego z braku czystych, bezpiecznych toalet.
Dowiedziono też, że odpowiednie warunki sanitarne w szkołach przyczyniają się do wzrostu frekwencji uczennic.
„Wezwanie do akcji na rzecz warunków sanitarnych” ma na celu wyeliminowanie załatwiania potrzeb fizjologicznych na otwartej przestrzeni do roku 2025 poprzez zapewnienie wszystkim ludziom dostępu do sanitariatów.
Kolejną istotną kwestią, na której należy się skupić, jest zdrowie matek i dzieci.
Jakkolwiek śmiertelność dzieci znacznie spadła, wciąż zbyt wiele dzieci umiera bez potrzeby przed ukończeniem piątego roku życia.
Liczba kobiet umierających każdego roku z powodu komplikacji ciążowych i porodowych spadła niemal o połowę, lecz nadal zbyt wiele kobiet umiera codziennie z przyczyn związanych z ciążą.
W ogromnej większości są to mieszkanki krajów rozwijających się. Prawie wszystkie te kobiety można leczyć z chorób, którym umiemy zapobiec.
Większości tych zgonów można uniknąć.
Znamy skuteczne rozwiązania.
Ruch „Każda Kobieta, Każde Dziecko” pracuje nad poprawą tych wyników.
Organizacja Narodów Zjednoczonych zobowiązała się także do pomagania rządom w zapewnieniu edukacji i poprawy jakości usług z dziedziny zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, których wiele kobiet i dziewcząt jest pozbawione.
Naszym obowiązkiem jest zagwarantowanie ich praw reprodukcyjnych.
Dziewczynka, która zachodzi w ciążę, jest bardziej narażona na poważne komplikacje okołoporodowe lub na urodzenie chorego dziecka.
A pozbawione praw dziewczęta są bardziej narażone na choroby.
Więcej młodych kobiet niż mężczyzn zostaje zakażonych wirusem HIV.
Młode kobiety rzadziej wiedzą, jak zapobiegać zakażeniu HIV i rzadziej mają możliwość używania prezerwatyw.
Przemoc wobec kobiet nadal stoi na przeszkodzie zapobieganiu HIV.
Powoduje to niewypowiedziane szkody dla społeczeństw na całym świecie.
Nasza kampania „Zjednoczmy się, aby wyeliminować przemoc wobec kobiet” ma na celu pracę z mężczyznami i kobietami, by zwiększyć ich świadomość oraz zmieniać postawy, zwyczaje i praktyki.
Mężczyźni i chłopcy odgrywają tu kluczową rolę.
Z tego powodu stworzyłem sieć mężczyzn-przywódców, którzy mają za zadanie wypowiadanie się przeciwko przemocy.
Dlatego też niedawno udzieliłem całkowitego poparcia kampanii mającej wyeliminować okaleczanie żeńskich narządów płciowych.
W zeszłym tygodniu w Londynie poznałem niezwykłą młodą kobietę.
Nazywa się Fahma Mohammad i kieruje globalną kampanią skierowaną przeciwko tym barbarzyńskim, niemożliwym do uzasadnienia praktykom, które powodują tak wiele niepotrzebnego cierpienia.
Byłem głęboko poruszony siłą jej głosu i prostotą przekazu, nie przestanę więc mówić o tym publicznie.
Panie i Panowie, przed Wami niezwykle ważne zadanie.
Do terminu osiągnięcia Milenijnych Celów Rozwoju pozostało mniej niż dwa lata.
W tym czasie musimy też zdefiniować agendę rozwoju po roku 2015.
Liczę na to, że dzięki Waszej mądrości i zaangażowaniu w tej dyskusji zostaną wysłuchane głosy kobiet i dziewcząt.
Liczę na to, że będziecie bronić praw wszystkich kobiet i dziewcząt.
Możecie liczyć na moje pełne poparcie.
Nie zdołamy zbudować świata, w którym wszyscy ludzie będą cieszyć się godnością, dopóki nie wyeliminujemy wszelkich form nierówności płci.
Dziękuję za Wasze zaangażowanie i przywództwo.