Każdego roku Organizacja Narodów Zjednoczonych obchodzi rocznicę ludobójstwa w Rwandzie, do którego doszło w kwietniu 1994 r. Akty ludobójstwa rozpoczęły się 7 kwietnia. W ciągu 100 dni zamordowano 800 tysięcy ludzi pochodzących z grupy etnicznej Tutsi oraz osoby należące do społeczności Hutu, które były przeciwko czystkom etnicznym.
W 1994 roku na oczach społeczności międzynarodowej doszło do masakry ponad 800 000 Rwandyjczyków, w większości z grupy etnicznej Tutsi. Rzeź, która trwała 100 dni, została dokonana przez milicję Hutu i siły rządowe. Mordowanie zaczęło się następnego dnia po zestrzeleniu samolotu, na pokładzie którego znajdowali się prezydenci Rwandy i Burundi, tuż przed lądowaniem w stolicy Rwandy Kigali. Prezydenci wracali z rozmów pokojowych zmierzających do osiągnięcia porozumienia, które zakończyłoby konflikt pomiędzy rządem zdominowanym przez członków grupy etnicznej Hutu a zdominowaną przez Tutsi zbuntowaną armią. Katastrofa stała się iskrą zapalną i dała początek wojnie. Wycofujące się siły rządowe dołączyły do milicji Hutu i razem podżegały cywilów do zabijania Tutsi. Utrzymywali, że osoby cywilne pomagały rebeliantom Tutsi i tym usprawiedliwiali masowy mord dokonywany na niewinnej ludności. Mały kontyngent pokojowy wysłany przez ONZ do monitorowania układu pokojowego nie był upoważniony do prowadzenia działań interwencyjnych. Zlekceważono ostrzeżenie o planowanym ludobójstwie. Skutki ludobójstwa w Rwandzie są dziś nadal odczuwane na wiele sposobów, zarówno w kraju, jak też w sąsiednich państwach. Wschodnie regiony Demokratycznej Republiki Konga, a zwłaszcza duży obszar okręgu Południowego Kivu wciąż znajdują się pod kontrolą milicji Hutu z Rwandy i jej lokalnych sprzymierzeńców. Tak jak i inni bojownicy w Kongo, popełniają oni poważne wykroczenia łamiące prawa człowieka, takie jak porwania, zabójstwa i gwałty. Powszechnie występuje przemoc na tle seksualnym, która dotyczy przede wszystkim kobiet i dzieci.