Narody Zjednoczone spełniają szereg powierzonych im przez państwa członkowskie zadań. Realizacja tych zadań wymaga odpowiednich środków finansowych.
Podstawą finansowana Organizacji są obowiązkowe składki uiszczane przez jej członków. Wysokość składki ustalana jest w oparciu o zdolność płatniczą państwa członkowskiego, tj. w zależności od wysokości dochodu narodowego. Podstawowym problemem NZ jest brak stałych wpływów ze składek. Większość państw nie płaci składek członkowskich na czas, bądź w ogóle, co nie sprzyja racjonalnej polityce budżetowej i finansowaniu podjętych przez organizacje działań np. operacji pokojowych.
W związku z tym w 1994 roku powołano Grupę ds. finansowania NZ, której celem było zajęcie się problemami niepłacenia przez państwa członkowskie składek oraz długami NZ. Stara się ona wypracować stabilną bazę finansową dla Organizacji. Swoje działania skoncentrowała na opracowaniu terminarza wpłat oraz ścisłego wykonywania art. 19 Karty, zakładającego zastosowanie sankcji wobec dłużników.
Poza tym Organizacja stara się lepiej wykorzystywać dane środki finansowe. Sekretarz Generalny podkreśla, że państwa członkowskie mają prawo oczekiwać, iż ich środki zostaną rozdysponowane mądrze. Dlatego przyjmuje na siebie odpowiedzialność za przejrzyste i efektywne ich wykorzystanie.
W 2000 roku Zgromadzenie Ogólne NZ dokonało zmian w sposobie formułowania przez Organizację budżetu. System oparto na analizie rezultatów jakie przyniósł poprzedni budżet.
Mimo tej zmiany dotychczasowa procedura budżetowania powinna zostać uproszczona. Dalsze reformy finansowe przewidują udoskonalanie systemu budżetowego, a ponadto ograniczenie budżetu na operacje pokojowe oraz lepsze zarządzanie funduszami NZ.