Ekscelencje,
 
rozpoczynamy kolejny rok w szponach globalnej pandemii.
 
COVID-19 nadal przewraca do góry nogami życie ludzkie, plany i nadzieje.
 
Jedyną pewną rzeczą jest jeszcze większa niepewność.
 
Tymczasem nierówności przybierają na sile.
 
Rośnie inflacja. 
 
Szaleje kryzys klimatyczny, zanieczyszczenie i utrata bioróżnorodności.
 
Mamy do czynienia z ogromem niepokojów politycznych i zażartych konfliktów. 
 
Brak zaufania wśród światowych mocarstw sięga zenitu.
 
A doniesienia informacyjne są przepełnione nienawiścią i kłamstwami, dając pożywkę najgorszym ludzkim odruchom.
 
Ekscelencje,
 
wszyscy to wiemy.
 
Teraz nie czas, by wyliczać i ubolewać nad wyzwaniami. 
 
Teraz jest czas, by działać.
 
Wszystkie te wyzwania to tak naprawdę wady ładu światowego. 
 
Od globalnego zdrowia po cyfrową technologię, wiele z dzisiejszych wielostronnych ram jest przestarzałych i niedostosowanych do potrzeb.
 
Nie chronią one najważniejszych globalnych dóbr publicznych, które mają wspierać dobrobyt społeczeństwa – od globalnej gospodarki i systemów finansowych po naszą zdrową planetę. 
 
Wielostronne ramy nie spełniają już naszych wspólnych aspiracji dążących do pokojowego i zrównoważonego rozwoju, praw człowieka i godności dla wszystkich.
 
Mój raport dotyczący Naszej Wspólnej Agendy jest punktem wyjściowym do stawienia czoła tym wyzwaniom i zagrożeniom w oparciu o jedność i solidarność.
 
Kraje rozwijające się potrzebują tego bardziej niż kiedykolwiek.
 
Ekscelencje,
 
chcę rozpocząć ten rok od podniesienia pięć alarmów – w sprawie COVID-19, globalnych finansów, działań klimatycznych, bezprawia w cyberprzestrzeni oraz pokoju i bezpieczeństwa.
 
Stoimy w obliczu globalnego pożaru wywołującego pięć alarmów - wymaga to pełnej mobilizacji wszystkich krajów.
 
Po pierwsze, musimy przejść do działań w trybie natychmiastowych i podjąć walkę przeciwko COVID-19.
 
Omikron jest kolejnym ostrzeżeniem.  
 
Kolejny wariant może być gorszy.
 
Zahamowanie rozprzestrzeniania się koronawirusa musi znaleźć się na czele listy na całym świecie.
 
Jednocześnie wirus nie może być wykorzystywany jako przykrywka działań podważających prawa człowieka, ograniczających przestrzeń obywatelską i wolności prasy.
 
Rządy nałożyły także nieproporcjonalnie duże restrykcje, które karzą kraje rozwijające się – mam na myśli na przykład to, co niedawno określiłem jako „podróżniczy apartheid”.
 
Nasze działania muszą opierać się na nauce i zdrowym rozsądku. 
 
Nauka mówi jasno: Szczepienia działają.  Szczepienia ocalają życia.
 
W październiku ubiegłego roku Światowa Organizacja Zdrowia ujawniła strategię zakładającą zaszczepienie 40 procent ludności we wszystkich krajach do końca ubiegłego roku oraz 70 procent do połowy tego roku.
   
Daleko nam do osiągnięcia tych celów.
 
Poziom zaszczepienia w krajach o wysokim dochodzie jest siedmiokrotnie wyższy niż w krajach afrykańskich.  W takim tempie Afryka nie osiągnie progu 70 procent do sierpnia 2024 roku. 
 
Producenci na całym świecie produkują obecnie 1,5 miliarda dawek miesięcznie.
 
Jednak dystrybucja jest skandalicznie nierówna – i musimy zapewnić, że szczepionki oznaczają szczepienia wszędzie na świecie. 
 
To nie wirus ma się szerzyć jak dziki pożar, to szczepionki muszą się tak szerzyć.
 
Wszystkie kraje i wszyscy producenci muszą priorytetowo traktować dostarczanie szczepionek do programu COVAX. Muszą także stworzyć warunki do lokalnej produkcji testów, szczepionek i leczenia w tak wielu krajach, ile jest w stanie to zrobić na całym świecie.  
 
Oznacza to szybsze dzielenie się licencjami, know-how i technologią przez firmy farmaceutyczne. 
  
Musimy również zwalczyć plagę w postaci nieprawdziwych informacji na temat szczepionek. 
 
Musimy zrobić o wiele więcej, aby przygotować nasz świat na kolejny wybuch pandemii, zgodnie z zaleceniami Niezależnego Panelu ds. Gotowości i Reagowania na Pandemię. Musimy także wzmocnić autorytet Światowej Organizacji Zdrowia.  
 
Ekscelencje,
 
po drugie, musimy podjąć działania w trybie natychmiastowym, które zreformują globalne finanse.
 
Powiedzmy, jak jest: globalny system finansowy jest moralnie upadły.
 
Faworyzuje bogatych, a karze biednych.
 
Jedną z głównych funkcji globalnego systemu finansowego jest zapewnienie stabilności poprzez wspieranie gospodarek poprzez szoki finansowe.
 
Jednakże w obliczu dokładnie takiego szoku – globalnej pandemii – zawiódł Globalne Południe. 
 
Niezrównoważone inwestycje prowadzą do niezrównoważonej odbudowy gospodarczej.
 
Kraje o niskich dochodach doświadczają najwolniejszego wzrostu od pokoleń. 
 
Afryka Subsaharyjska może doświadczyć łącznego wzrostu ekonomicznego na osobę w ciągu najbliższych pięciu lat – wzrostu o 75 procent niższym niż w innych częściach świata. 
 
Wiele krajów o średnich dochodach nie kwalifikuje się do umorzenia długu pomimo rosnącego ubóstwa oraz nasilającego się wpływu kryzysu klimatycznego.
 
Kobiety i dziewczęta, które stanowią większość biednej ludności w większości regionów, płacą wysoką cenę za utracony dostęp do służby zdrowia, edukacji i miejsc pracy.    
  
Jeśli nie podejmiemy działań teraz, rekordowa inflacja, gwałtownie rosnące ceny energii i wygórowane stopy procentowe mogą doprowadzić do częstych przypadków niemożliwości spłacenia zadłużenia w 2022 roku. Będzie to miało poważne konsekwencje dla najbiedniejszych i najbardziej wrażliwych grup społecznych.
 
Rozbieżność pomiędzy krajami rozwiniętymi a rozwijającymi się staje się systemowa – to przepis na niestabilność, kryzys i przymusową migrację.
 
Takie nierówności nie są błędem, a cechą globalnego systemu finansowego.
 
Mają charakter wbudowany i strukturalny.
 
Są produktem systemu, który rutynowo przypisuje niskie ratingi kredytowe gospodarkom rozwijającym się, pozbawiając je tym samym prywatnego finansowania.
 
Agencje ratingowe są de facto decydentami w globalnym systemie finansowym.
 
Dlatego powinny one być odpowiedzialne i przejrzyste. 
 
Kraje rozwijające się borykają się z brakiem przejrzystości dotyczącej oficjalnej pomocy rozwojowej (ODA), finansowania w sprawie zwalczania zmian klimatycznych i wielu innych kwestii.
 
Umożliwia to reklasyfikację i podwójne liczenie.
 
Taka nierównowaga jest również wynikiem rozdźwięku pomiędzy gospodarką realną a gospodarką finansową; pomiędzy pracującymi ludźmi a rynkami pieniężnymi. 
 
Wnioskowaliśmy o decyzję Międzynarodowego Funduszu Walutowego o emisji specjalnych praw ciągnienia (SDR) i mocno ją wspieraliśmy w ubiegłym roku.
 
Jednak zgodnie z zasadami przeważająca większość takich alokacji SDR trafiła do największych i najbogatszych gospodarek, które najmniej ich potrzebowały. Dlatego właśnie redystrybucja jest tak ważna.
 
Ważne są również wysiłki, takie jak stworzenie przez MFW funduszu powierniczego ds. odporności i zrównoważonego rozwoju (RST), który w pełni wspieramy. Dotyczy on zwalczania przejawów niesprawiedliwości poprzez zapewnienie większego długoterminowego i taniego finansowania dla biednych i podatnych na zagrożenia krajów.
 
Ekscelencje,
 
od początku pandemii wzywam do reformy globalnego systemu finansowego, aby wspierać potrzeby krajów rozwijających się w drodze inkluzyjnego i przejrzystego procesu.
 
Aby zapewnić silną odbudowę gospodarek, rządy państw potrzebują zasobów, które będą inwestować w ludzi i odporność w ramach krajowych budżetów i planów opartych na Celach Zrównoważonego Rozwoju.
 
Wszystkie państwa muszą być w stanie inwestować w silne systemy opieki zdrowotnej i edukacji, tworzenie miejsc pracy, ogólnodostępną ochronę socjalną i opiekuńczą i równość płci, a także sprawiedliwe przejście na odnawialne źródła energii. 
 
Wymaga to poważnej weryfikacji globalnych mechanizmów ładu finansowego, które są zdominowane przez najbogatsze ekonomie świata.
 
Wskaźniki finansowe muszą wykraczać poza produkt krajowy brutto, aby oceniać zagrożenia związane z wrażliwością, klimatem i inwestycjami.
 
Ratingi kredytowe powinny opierać się na porównywalnych fundamentach i badaniach, a nie krzywdzących uprzedzeniach.
 
Reforma globalnej architektury finansowej wymaga operacyjnego umorzenia długu i restrukturyzacji ram.
 
Oznacza to przekierowanie specjalnych praw ciągnienia do krajów, które teraz potrzebują pomocy.
 
Wymaga to bardziej sprawiedliwego globalnego systemu podatkowego, w którym część bilionów zgromadzonych przez miliarderów podczas pandemii zostanie udostępniona szerszej grupie.
 
Oznacza to rozprawienie się z nielegalnymi przepływami finansowymi, które powodują drenaż ponad 88 miliardów dolarów amerykańskich rocznie z samej Afryki.
 
Wymaga to zwiększenia zasobów wielostronnych banków rozwoju tak, by mogły lepiej wspierać gospodarki rozwijające się zarówno bezpośrednio, jak i wykorzystując prywatne inwestycje.
 
W 2022 roku nadal będę forsował te fundamentalne reformy, a także wykorzystywał jednoczącą siłę Organizacji Narodów Zjednoczonych do zwiększania inwestycji w realizację Celów Zrównoważonego Rozwoju.
 
Musimy uratować Agendę 2030 i liczę na Wasze wsparcie.
 
Ekscelencje,
 
po trzecie, musimy przejść do działań w trybie natychmiastowym w zwalczaniu kryzysu klimatycznego. 
 
W tej dekadzie wygramy albo przegramy bitwę o realizację Celu dotyczącego ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5 stopnia Celsjusza.
 
A zbaczamy z drogi.
 
Temperatura naszej planety zwiększyła się już o około 1,2 stopnia. 
 
Skutki są druzgocące.  
 
W 2020 roku szoki klimatyczne zmusiły 30 milionów ludzi do opuszczenia swoich domów – to trzy razy więcej ludzi niż w przypadku przesiedleń w wyniku wojny i przemocy.
 
Małe kraje wyspiarskie, najmniej rozwinięte kraje oraz biedni i wrażliwi na zagrożenia ludzie na całym świecie są o jeden szok od zagłady.
 
Liczby nie kłamią. 
 
Potrzebujemy ograniczenia globalnych emisji dwutlenku węgla o 45 procent do 2030 roku, aby osiągnąć neutralność węglową do połowy wieku.
 
A jednak zgodnie z obecnymi zobowiązaniami globalne emisje mają wzrosnąć o prawie 14 procent w obecnej dekadzie.
 
Zapowiada to katastrofę.
 
W tym roku potrzebujemy lawiny działań.
 
Wszystkie gospodarki rozwinięte i rozwijające się, będące głównymi emitentami, muszą robić dużo więcej i znacznie szybciej, aby poprawić dane. Muszą też zmniejszyć cierpienie ludzi – uwzględniając wspólne, ale zróżnicowane obowiązki.
 
Coraz większa liczba krajów zobowiązuje się do znaczącego ograniczenia emisji dwutlenku węgla do 2030 roku.
 
Gospodarka innych krajów, w tym niektórych wielkich emitentów, jest w ogromnym stopniu zależna od węgla, a to stanowi przeszkodę.
 
Potrzebują one zasobów i technologii, które przyspieszą przejście z węgla na energię z odnawialnych źródeł.
 
Dlatego też apeluję o stworzenie koalicji zapewniających wsparcie finansowe i techniczne dla każdego z takich krajów, które potrzebują pomocy. 
 
Kraje rozwinięte, wielostronne banki rozwoju, prywatne instytucje finansowe i firmy posiadające niezbędne know-how – wszyscy muszą połączyć siły w ramach takich koalicji, aby zapewnić potrzebne wsparcie na dużą skalę i w szybkim tempie.
 
Jednocześnie każdy kraj musi wzmocnić swój wkład (NDC), dopóki zgodnie z wymogami kolektywnie nie ograniczymy emisji dwutlenku węgla o 45 procent do 2030 roku.
 
Żadnych nowych elektrowni węglowych.
 
Żadnego zwiększania wydobycia ropy i gazu.
 
Nadszedł czas na niespotykany wzrost inwestycji w infrastrukturę odnawialnych źródeł energii, potrojenie ich do $5 bilionów dolarów rocznie do 2030 roku.
 
Jest to sprawa szczególnie nagląca w gospodarkach wschodzących i rozwijających się.
 
Stosowanie na dużą skalę energii odnawialnej ma kluczowe znaczenie dla uniknięcia obecnych wahań cen paliw kopalnych.
 
Każdy sektor i każda branża, w tym żegluga i lotnictwo, muszą dążyć do osiągnięcia zerowych emisji netto do 2050 roku.
 
Zamożniejsze kraje muszą w końcu wywiązać się ze zobowiązania finansowego do wspierania działań klimatycznych w rozwijających się krajach w wysokości 100 miliardów dolarów, począwszy od 2022 roku.
 
Kraje rozwijające się nie mogą już dłużej czekać.
 
A my potrzebujemy radykalnego zwiększenia działań w zakresie adaptacji do skutków zmian klimatycznych.
 
Zobowiązanie z Glasgow dotyczące podwojenia finansów na adaptację – z $20 miliardów dolarów – jest pilnym priorytetem i dobrym pierwszym krokiem, ale wciąż pozostaniemy daleko w tyle. 
 
Musimy przejrzeć systemy dostępu i kwalifikowalności, aby umożliwić krajom rozwijającym się pozyskiwanie finansów na czas.
 
Szczyt klimatyczny COP-27 w Egipcie oraz nadchodzące konferencje skupiające się na bioróżnorodności i oceanach będą stanowić okazję do rozpatrzenia zagadnień dotyczących ochrony naszej planety i zachowana wszystkich gatunków.
 
Potrzebujemy nadzwyczajnego wysiłku, ale mamy też wyjątkowe możliwości podejmowania odważnych działań, jeśli ludzie będą współpracować.
 
Możemy czerpać inspirację od młodych ludzi, dla których przyszłość to gra o największą stawkę.
 
W wielu innych kwestiach młodzi ludzie są na pierwszej linii frontu, jeśli chodzi o osiąganie postępów. Odpowiedzmy na ich wezwanie działaniem.
 
Podobnie jak w przypadku wielu innych kwestii, młodzi ludzie są na pierwszej linii frontu, dążąc do postępu. Odpowiedzmy na ich wezwania działaniem.
 
Ekscelencje,
 
pierwsze trzy kryzysy, które przedstawiłem – COVID-19, moralnie upadły system finansowy oraz kryzys klimatyczny – to trzy naglące sytuacje dla krajów rozwijających się i potrójny mnożnik globalnych nierówności.
 
Podważają prawa człowieka i są beczką prochu grożącą wybuchem niepokojów społecznych. Zagrażają stabilności na świecie.
 
W każdej tej kwestii pilnie potrzebne jest lepsze globalne zarządzanie, które przywróci sprawiedliwość, uratuje Cele Zrównoważonego Rozwoju, a także zapewni realizację naszego zobowiązania do ochrony przyrodzonej godności człowieka oraz równych i niezbywalnych praw wszystkich członków wspólnoty ludzkiej.
 
Ekscelencje,
 
czwarty obszar to taki, w którym globalne zarządzanie prawie w ogóle nie istnieje.  Musimy przejść w tryb natychmiastowy i sprawić, aby ludzkość znalazła się w centrum technologii. 
 
Technologia nie powinna wykorzystywać nas.
 
To my powinniśmy wykorzystywać technologię.
 
Jeśli będzie ona odpowiednio zarządzana, możliwości, które oferuje są nadzwyczajne, zwłaszcza jeśli wszędzie na świecie zapewnimy bezpieczną łączność internetową.
 
Jednak nasilający się chaos cyfrowy podsyca najbardziej niszczące moce i pozbawia zwykłych ludzi możliwości.
 
W krajach o niskim poziomie rozpowszechnienia łączności szerokopasmowej samo podłączenie szkół do Internetu może zwiększyć PKB o 20 procent.
 
Osiąganie takich korzyści wymaga bezpiecznego podłączenia 2,9 miliardów ludzi, którzy pozostają bez dostępu do Internetu, głównie w krajach rozwijających się.
 
Kobiety wciąż pozostają w tyle za mężczyznami w dostępie do Internetu.
 
Tegoroczny Szczyt w Sprawie Transformacji Edukacji będzie dobrą okazją, by pomóc zmniejszyć przepaść cyfrową i zapewnić przystępne cenowo i bezpieczne usługi internetowe dla wszystkich.
 
W miarę jak korzystamy z osiągnięć cyfrowego świata rosną zagrożenia takie jak nadużycie danych, dezinformacja czy cyberprzestępczość, a ich ilość jest już większa niż liczba znaczących wysiłków przeciwdziałającym nim.
 
Nasze dane osobowe są wykorzystywane do kontrolowania lub manipulowania nami, zmiany naszych zachowań, naruszania przysługujących nam praw człowieka i podważania autorytetu demokratycznych instytucji.  
 
Jesteśmy pozbawiani możliwości dokonywania wyborów, nie zdając sobie nawet z tego sprawy.
 
Modele biznesowe mediów społecznościowych przewidują zyski z algorytmów, które za priorytety uznają uzależnienie, wywołanie oburzenia i niepokoju kosztem bezpieczeństwa publicznego. 
 
Potrzebujemy silnych ram regulacyjnych, aby zmienić taki model biznesowy.
 
Aby rozwiązać te problemy, zaproponowałem by podczas Szczytu Przyszłości w 2023 roku został utworzony Globalny Kompakt Cyfrowy.
 
W ramach tej inicjatywy rządy, sektor prywatny i społeczeństwo obywatelskie będą mogły wspólnie uzgodnić kluczowe zasady leżące u podstaw globalnej współpracy cyfrowej.
 
Wzmocni to skoordynowane podejście do cyberbezpieczeństwa, aby chronić osoby cywilne i cywilną infrastrukturę.
 
Zaproponowałem również przyjęcie Globalnego Kodeksu Postępowania, który pomoże zakończyć infodemię i wojnę z nauką oraz będzie promować rzetelne informacje publiczne, także w Internecie.
 
Z niecierpliwością oczekuję rozpoczęcia wspólnej pracy and tymi zagadnieniami z rządami państw, środkami masowego przekazu i organami regulacyjnymi.
 
Obecnie widzimy, w jak szybkim tempie następuje postęp technologiczny i rozwój cyfryzacji.
 
Nieustannie wzywam państwa członkowskie do przyspieszenia prac nad zakazem rozwoju śmiercionośnej broni autonomicznej i do rozważenia nowych ram zarządzania biotechnologią i neurotechnologią, zgodnie z Naszą Wspólną Agendą.
 
Ekscelencje,
 
po piąte, musimy przejść w tryb natychmiastowy, aby zapewnić pokój na świecie.

Niestety, nie ma go już zbyt dużo.
 
Mamy do czynienia z największą liczbą konfliktów zbrojnych od 1945 roku.
 
Wróciły wojskowe zamachy stanu.
 
Zaczyna panować bezkarność.
 
Arsenały broni nuklearnej wciąż przekraczają liczbę 13 000.
 
Atakowane są prawa człowieka i rządy prawa.
 
Populizm, natywizm, dominacja białych i inne formy rasizmu oraz ekstremizmu zatruwają spójność społeczną i instytucje na całym świecie.
 
Trwa zaprzeczanie prawom człowieka – w szczególności prawom kobiet i dziewcząt.
 
Moje Wezwanie do Działań na Rzecz Praw Człowieka to sprzeciw wobec takiemu zaprzeczania.
 
Zawsze będziemy się przeciwstawiać i przeć do przodu, by bronić praw człowieka.  
 
Jednocześnie kryzys klimatyczny podsyca konflikty i prowadzi do eskalacji kryzysów humanitarnych. 
 
Terroryzm pozostaje nieustannym zagrożeniem i wciąż destabilizuje niektóre z najbardziej niestabilnych krajów na świecie.
 
Organizacja Narodów Zjednoczonych poprzez misje pokojowe przyczynia się do budowy pokoju. Zawsze będziemy stać po stronie i chronić tych, którzy znajdują się w ogniu walki, a także pracować nad tworzeniem silniejszych, bardziej odpornych i pokojowych społeczności.
 
Zapobieganie konfliktom leży u podstaw proponowanej Nowej Agendy na Rzecz Pokoju.
 
Obiecuję, że nie będę szczędził wysiłków, aby mobilizować międzynarodową społeczność – i przyspieszyć naszą walkę o pokój.  Oto kilka przykładów.
 
Afganistan - zapewnienie pomocy ratującej życie Afgańczykom i fundusze zapobiegające zapaści gospodarczej, zapewnienie pełnego poszanowania międzynarodowego prawa humanitarnego i praw człowieka – w szczególności kobiet i dziewcząt – oraz skuteczna walka z terroryzmem.
 
Kolumbia - utrzymanie i pogłębianie działań na rzecz wprowadzenia pokoju i wzmocnienie wsparcia udzielanego przez ONZ.
 
Etiopia - zagwarantowanie zakończenia wszystkich wrogich działań, a także pomoc humanitarna w całym kraju, zapewnienie trwałego zawieszenia broni i wycofania obcych sił, jak również promowanie inkluzyjnego dialogu angażującego wszystkich Etiopczyków.
 
Haiti - zachęcanie i wspieranie rozwiązań wdrażanych przez Haitańczyków w celu zakończenia pogłębiającego się kryzysu politycznego i instytucjonalnego, opracowania nowej konstytucji i zaplanowania wyborów w bezpiecznym i pokojowym środowisku. 

Iran - wspieranie rozmów mających ożywić wprowadzenie wspólnego kompleksowego planu działań, jak również współpracę między Iranem i jego sąsiadami.
 
W regionie Izraela i Palestyny - zachęcanie stron do powstrzymania się od jednostronnych kroków – w tym ekspansji osadnictwa i stosowania przemocy, pomoc przy ożywieniu procesu pokojowego i utorowanie drogi do zakończenia okupacji i powstania dwóch państw.
 
Libia - promowanie dialogu, wspieranie jak najszybszych wyborów prezydenckich i parlamentarnych oraz dążenie do skoordynowanego wycofania bojowników pochodzących z innych krajów.
 
W Mali - kontynuacja współpracy ze wszystkimi krajowymi i regionalnymi stronami na rzecz odbudowania porządku konstytucyjnego, zaplanowanie wyborów oraz umacnianie porozumienia pokojowego.
 
Mjanma - praca nad przywróceniem demokracji, zapewnienie pomocy humanitarnej, a także mobilizacja międzynarodowego wsparcia opartego na regionalnej jedności.
 
Sahel - rozwiązanie przyczyn źródłowych ubóstwa i zacofania gospodarczego oraz wyzwań związanych z systemem rządów, zapewnienie ogromnego wsparcia grupy G5 Sahel i jej sił połączonych poprzez przewidywalne i stabilne finansowanie.
 
Sudan - pomoc przy realizacji demokratycznych aspiracji ludności, a także wspieranie inkluzyjnego procesu politycznego.
 
Syria - promowanie pełnego wdrożenia rezolucji 2254 Rady Bezpieczeństwa, zwołanie wiarygodnej i wspieranej przez ONZ Komisji Konstytucyjnej pod kierownictwem Syrii, uwolnienie osób przetrzymanych, a także kontynuacja wysiłków związanych z dotarciem pomocy humanitarnej do wszystkich potrzebujących.
 
Ukraina - zmniejszenie napięć i wezwanie do rozwiązywania wszystkich problemów wyłącznie w drodze dyplomacji.

Jemen - osiągnięcie trwałego zawieszenia broni, umożliwienie dostępu do portów i lotnisk oraz ponowne uruchomienie inkluzyjnego procesu politycznego w celu zakończenia tragicznego, siedmioletniego konfliktu.
 
Rozbrojenie i nierozprzestrzenianie broni jądrowej - wyciągnięcie jak najlepszych wniosków z Dziesiątej Konferencji Przeglądowej NPT, ograniczenie ryzyka nuklearnego i podjęcie kroków w sprawie rozbrojenia nuklearnego.
 
Będziemy wytrwali w naszych działaniach na rzecz zapobiegania konfliktom, ochrony ludności cywilnej i zapewnienia pokoju od Zachodnich Bałkanów po Kaukaz... od Republiki Środkowoafrykańskiej przez Cypr po Demokratyczną Republikę Konga... od Iraku przez półwysep koreański po Liban... od Mozambiku po Somalię... od Południowego Sudanu przez Wenezuelę po Saharę Zachodnią i jeszcze dalej. 
 
Ten świata jest zbyt mały na tyle punktów zapalnych.
 
Potrzebujemy zjednoczonej Rady Bezpieczeństwa, w pełni zaangażowanej w rozwiązywanie tych problemów.
 
Musimy panować nad podziałami geopolitycznym i zapobiec chaosowi na świecie. 
 
Musimy powiększać obszary współpracy, a jednocześnie opracować silne mechanizmy zapobiegające eskalacji. 
 
Zobowiązuję się, że zrobię wszystko, aby kobiety były w centrum naszych wysiłków na rzecz zapobiegania konfliktom, tworzenia i utrzymywania pokoju.
 
Wiemy, że wysiłki na rzecz pokoju są bardziej skuteczne i trwałe, kiedy kobiety są stroną procesów decyzyjnych, mediacyjnych i pokojowych.
 
Zwiększamy liczbę kobiet w siłach pokojowych.
 
Obecnie więcej kobiet kieruje naszymi misjami pokojowymi niż kiedykolwiek wcześniej – przy parytecie wśród naszych szefów i zastępców szefów misji.
 
A 40 procent Funduszu Budowania Pokoju koncentruje się na równości płci i prawach kobiet.
 
W nadchodzących roku dalej będziemy kontynuować tę ważną pracę.
 
Ekscelencje,
   
sama liczba konfliktów, o których wspomniałem to jeszcze większy dowód na to, że wydajemy znacznie więcej środków pieniężnych i zasobów na rozwiązywanie konfliktów niż na zapobieganie im i budowanie pokoju.
 
Musimy poważnie zweryfikować nasze priorytety i zasoby w dziedzinie pokoju oraz wzmocnić inwestycje w zapobieganie konfliktom i budowanie pokoju.
 
W obliczu wszystkich tych wyzwań świat potrzebuje silnej i skutecznej Organizacji Narodów Zjednoczonych, która osiąga wymierne rezultaty.  

Reformy ONZ były niezwykle ważne i przyniosły znaczący postęp na przestrzeni ostatnich kilku lat.    

W naszych wysiłkach zasadnicze znaczenie ma nieustanne wsparcie państw członkowskich ONZ – w szczególności w odniesieniu do rocznego budżetu programowego.  
 
Ekscelencje,
 
nasza odpowiedź na pięć sytuacji kryzysowych, które dzisiaj przedstawiłem, określa kurs ludzkości i planety na najbliższe dekady.
 
Musimy przejść w tryb natychmiastowy i ugasić pożar wywołujący 5 alarmów.
 
Walczyć z pandemią COVID-19. 
 
Zreformować globalny system finansowy i zapewnić sprawiedliwą odbudowę gospodarek. 
 
Przeciwdziałać kryzysowi klimatycznemu. 
 
Umieścić ludzkość w centrum cyfrowego świata i pionierskich technologii. 
 
A także zapewnić trwały pokój.
 
Mój raport dotyczący Naszej Wspólnej Agendy – która wzmacnia Agendę 2030 oraz Cele Zrównoważonego Rozwoju – zawiera mapę drogową ku wspólnemu światu, odzwierciedla ducha solidarności i jest odpowiedzią na wyzwania w zakresie zarządzania i przywrócenia multilateralizmu w XXI wieku.
 
Razem sprawmy, że 2022 będzie rokiem wyznaczającym nową, bardziej optymistyczną i równiejszą drogę rozwoju.
 
Dziękuję.