Dziś świętujemy Międzynarodowy Dzień Matki Ziemi.
 
Jest to okazja do refleksji nad tym, jak ludzkość traktuje naszą planetę. 
 
Prawda jest taka, że niezbyt dobrze zajmujemy się  naszym kruchym domem. 
 
Dzisiaj Ziemia mierzy się z potrójnym kryzysem planetarnym. 
 
Zakłócenia klimatyczne. 
 
Degradacja środowiska  i utrata różnorodności biologicznej. 
 
Zanieczyszczenie i marnotrawstwo. 
 
Ten potrójny kryzys zagraża dobrobytowi i przetrwaniu milionów ludzi na całym świecie. 
 
By wieść szczęśliwe i zdrowe życie potrzebujemy czystej wody, świeżego powietrza oraz stabilnego i przewidywalnego klimatu. We wszystkich tych obszarach występują zakłócenia, co zagraża realizacji Celów Zrównoważonego Rozwoju. 
 
Ale wciąż jest nadzieja. 
 
Pięćdziesiąt lat temu przedstawiciele różnych krajów zebrali się na konferencji sztokholmskiej. 
 
Tak rozpoczął się globalny ruch ekologiczny. 
 
Przez lata przekonaliśmy się, co możemy osiągnąć, gdy działamy razem. 
 
Doprowadziliśmy do zmniejszenia się dziury ozonowej. 
 
Zwiększyliśmy ochronę dzikiej przyrody i ekosystemów. 
 
Przestaliśmy korzystać z  paliwa ołowiowego, co pomogło zapobiec milionom przedwczesnych zgonów. 
 
A w ubiegłym miesiącu rozpoczełiśmy ogólnoświatową akcję, która ma zapobiegać i skończyć z zanieczyszczaniem środowiska tworzywami sztucznymi. 
 
Dowiedliśmy, że razem potrafimy stawić czoła ogromnym wyzwaniom. 
 
Coraz bardziej szanujemy  prawo do zdrowego środowiska. 
 
Ale musimy zrobić znacznie więcej.  I działać znacznie szybciej. 
 
Zwłaszcza po to, by zapobiec katastrofie klimatycznej. 
 
Musimy ograniczyć globalny wzrost temperatury do 1,5 stopnia. 
 
Ale jesteśmy daleko od osiągnięcia tego celu.  
 
Aby ograniczyć wzrost temperatury, kraje muszą zmniejszyć emisje o 45% do 2030 r. oraz osiągnąć neutralność węglową do 2050 r. 
 
Najwięksi emitenci muszą drastycznie ograniczyć emisje poczawszy od tego roku. 
 
Oznacza to przyspieszenie działań, które uniezależnią nas od paliw kopalnych. 
 
A także przyspieszenie działań zwiększających udział odnawialnych źródeł energii. 
 
Jednocześnie musimy szybko inwestować w narzędzia służące adaptacji do zmian klimatu i zwiększenia odporności. Inwestycje te powinny być kierowane przede wszystkim do najuboższych i najsłabszych krajów, które w najmniejszym stopniu przyczyniły się do kryzysu klimatycznego. 
 
W czerwcu ponownie zgromadzimy się w Szwecji na konferencji Stockholm+50. 
 
Upewnijmy się, że nasi przywódcy przedstawią ambitne plany i działania, które są  niezbędne do rozwiązania naszego potrójnego planetarnego kryzysu. 
 
Ponieważ mamy tylko jedną Matkę Ziemię. 
 
Musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby ją chronić.