Raport o Milenijnych Celach Rozwoju na rok 2015:
Przejście od Milenijnych Celów Rozwoju do Agendy Rozwoju po Roku 2015

 
Chociaż Milenijne Cele Rozwoju dotyczące zmniejszenia o połowę odsetka osób żyjących w skrajnym ubóstwie i głodujących zostały w pełni lub w dużej mierze zrealizowane, świat wciąż jest daleko od osiągnięcia celu całkowitego wyeliminowania skrajnego ubóstwa i głodu. Szacuje się, że w 2015 r. 825 milionów ludzi nadal żyje w warunkach skrajnego ubóstwa, 800 milionów osób zaś cierpi głód. Wyeliminowanie ubóstwa i głodu wciąż stanowi główny punkt Agendy Rozwoju po Roku 2015.
 
Osiągnięcie tego celu będzie dużym wyzwaniem. Wiele najbardziej cierpiących osób żyje w marnych warunkach w trudno dostępnych regionach. Dla dużej części ludności dostęp do dobrych szkół, opieki zdrowotnej, energii elektrycznej, czystej wody i innych podstawowych usług pozostaje nieosiągalny. Taki dostęp jest często uwarunkowany ich statusem społeczno-ekonomicznym, płcią, pochodzeniem etnicznym lub usytuowaniem geograficznym, w jakim przyszło im żyć. U osób, którym udało się wydostać z ubóstwa, poprawa jest często krucha i nietrwała; nagłe pogorszenie sytuacji gospodarczej, brak bezpieczeństwa żywnościowego oraz zmiany klimatyczne stanowią zagrożenie i mogą odebrać im tak ciézko osiągnięte korzyści.
 
Agenda Rozwoju po Roku 2015 będzie kontynuacją Milenijnych Celów Rozwoju. Należy dokończyć to, czego nie udało się zrobić i uzupełnić braki, aby wyeliminować ubóstwo i głód oraz promować trwały wzrost gospodarczy korzystny dla całości społeczeństwa, dzięki czemu wszyscy ludzie na świecie będą mogli cieszyć się odpowiednią jakością życia.
 

 
Mimo ogromnych postępów poczynionych w ciągu ostatnich 15 lat w zapewnieniu powszechnego dostępu do edukacji na poziomie podstawowym, będziemy musieli na nowo zająć się tą kwestią. Jednocześnie społeczność międzynarodowa pragnie rozszerzyć zakres działań w zakresie powszechnego dostępu do edukacji na poziomie ponadpodstawowym. Czerpiąc z doświadczenia zdobytego w toku realizacji Milenijnych Celów Rozwoju, będziemy musieli dostosować nasze działania do indywidualnych potrzeb poszczególnych grup dzieci, a w szczególności: dziewcząt; dzieci należących do grup mniejszościowych oraz do społeczności nomadycznych; dzieci zmuszanych do pracy, żyjących z niepełnosprawnością,  w sytuacji konfliktu zbrojnego lub w slumsach. Istotne są także inwestycje w jakość edukacji oraz zapewnienie stałego źródła finansowania.
 
Stagnacja w zakresie edukacji ma dotkliwe konsekwencje dla dzieci i dorastającej młodzieży, które nie mogą chodzić do szkoły. Patrząc w przyszłość po roku 2015, świat musi zastanowić się, jakie są podstawowe przyczyny ograniczonych postępów w alfabetyzacji młodzieży w niektórych regionach świata, oraz podjąć stosowne działania. Konieczne jest znalezienie nowego podejścia do sposobu bezpośredniego oceniania czy dzieci opanowały umiejętności, których je uczono, oraz czy rozwija się u nich umiejętności niezbędne w XXI wieku.
 

 
W ciągu ostatnich dwudziestu lat poczyniono znaczne postępy w zakresie równości kobiet i dziewcząt w dziedzinie edukacji, zatrudnienia i reprezentacji politycznej, jednak wciąż pozostało wiele do zrobienia - szczególnie w obszarach, które nie były ujęte w Milenijnych Celach Rozwoju. Dla osiągnięcia powszechnej realizacji równości płci i wzmocnienia pozycji kobiet  konieczne jest zajęcie się głównymi obszarami nierówności płci: dyskryminacja na tle płciowym w przepisach prawa i w praktyce, przemoc wobec kobiet i dziewcząt, nierówne szanse kobiet i mężczyzn na rynku pracy, nierówny przydział bezpłatnej opieki i podział obowiązków domowych, ograniczona kontrola kobiet nad własnością i majątkiem oraz nierówny udział kobiet w podejmowaniu decyzji w życiu prywatnym i publicznym.  Zagadnienie równości płci powinno zostać w pełni włączone do wszystkich celów agendy rozwoju po roku 2015.
 

 
Zmniejszenie umieralności dzieci poniżej piątego roku życia wymaga woli politycznej, solidnych strategii i odpowiednich zasobów. Milenijne Cele Rozwoju doprowadziły do ogromnego i bezprecedensowego postępu w ograniczeniu śmiertelności  wśród dzieci.  Do poprawy sytuacji przyczyniło się skuteczne leczenie za przystępną cenę, polepszenie jakości usług oraz zaangażowanie polityków. Pomimo to co minutę na całym świecie umiera 11 dzieci, które nie ukończyły jeszcze piątego roku życia - zazwyczaj przyczynom ich śmierci da się zapobiec. Musimy więcej pracować nad poprawieniem współczynników przeżywalności dzieci.
 
Cel 4 osiągnięto w bardzo wielu krajach, nawet tych najbiedniejszych, co oznacza że można tego dokonać. Miliony kobiet i dzieci wciąż jest narażonych na ryzyko śmierci z przyczyn, którym można zapobiec; tak więc przeżywalność matek, noworodków i dzieci musi pozostać w centrum  agendy globalnego rozwoju po roku 2015.
 

 
W realizację Celu 5 włożono wzmożone wysiłki ukierunkowane na zmniejszenie liczby zgonów wśród matek i zapewnienie powszechnego dostępu do zdrowia reprodukcyjnego. Poczyniono znaczne postępy, jednak ich skala jest daleka od wyznaczonego celu w ujęciu globalnym. Oznacza to, że zadanie polegające na zapewnieniu wszystkim ludziom dostępu do kompleksowych usług w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego nie zostało zakończone. Dogłębne analizy wykazują, że osiągnięty postęp jest nie tylko niewystarczający, lecz także nierówno rozłożony.
 
Średnie wartości na poziomie globalnym, regionalnym, a nawet krajowym ukrywają olbrzymie nierówności pomiędzy najsłabszymi podgrupami ze względu na poziom edukacji, miejsce zamieszkania, status ekonomiczny lub wiek. W obszarze zdrowia matek, a także  dostępu do usług zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz ich wykorzystania wciąż widoczne są duże dysproporcje, które należy konsekwentnie zwalczać i monitorować. Poza tym, państwa muszą zwiększać swoją zdolność, aby mogły zmniejszyć nierówności zarówno w dostępności, jak i jakości danych dotyczących zdrowia oraz rejestru urodzeń i zgonów. Takie informacje są niezbędne do ustalenia odpowiednich priorytetów politycznych, bardziej wydajnego wykorzystywania zasobów oraz mierzenia poprawy zdrowia matek i powszechnego dostępu do usług w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego.
 

Cel 6: Po roku 2015 należy rozszerzyć działania strategiczne dotyczące zdrowia.
 

Zdrowie to konieczny warunek, wskaźnik oraz rezultat zrównoważonego rozwoju. W ramach agendy rozwoju po 2015 r. należy podjąć zdecydowane kroki w celu utrzymania dotychczasowych osiągnięć oraz włączyć dodatkowe zagadnienia związane ze zdrowiem do szeroko zakrojonej agendy na rzecz zdrowia i rozwoju. Musimy podjąć dynamiczne działania, aby zwiększyć skalę opieki zdrowotnej, zwiększyć usługi i badania, stworzyć śmiałe polityki i systemy wsparcia oraz poprawić profilaktykę. Nowy program zdrowotny wymaga także poszerzenia zakresu takich działań w dziedzinie zdrowia, które pomogą zapewnić dostęp do usług, zapobiec wykluczeniu oraz chronić ludzi poprzez upowszechnienie opieki zdrowotnej. To wszystko jest potrzebne, aby ludzie w każdym wieku mogli cieszyć się zdrowiem i dobrobytem.
 

 
Wysiłki mające zapewnić zrównoważone środowisko podejmowane na całym świecie w ciągu ostatnich 15 lat przynosiły różne rezultaty. Po roku 2015 w ten obszar będzie trzeba włożyć jeszcze wiele pracy, szczególnie w związku z poważnymi wyzwaniami dotyczącymi środowiska naturalnego, z jakimi świat się mierzy – są to: zmiany klimatyczne, brak bezpieczeństwa żywnościowego i wodnego oraz klęski żywiołowe.
 
Podczas debaty na temat planu działań po Milenijnych Celach Rozwoju zwrócono uwagę na istotę prawdziwej integracji zagadnień dotyczących środowiska naturalnego z ambitnymi celami  rozwoju. Zrównoważone środowisko to jeden z głównych  filarów agendy rozwoju po 2015 r. oraz warunek zasadniczy dla osiągnięcia trwałego rozwoju społeczno-ekonomicznego i wykorzenienia ubóstwa. Zdrowe i zróżnicowane ekosystemy oraz zasoby mogą odgrywać znaczącą rolę w łagodzeniu przyszłych wyzwań związanych ze środowiskiem naturalnym i zwiększeniem środków utrzymania luydzi na całym świecie. Dlatego tak istotne jest, aby agenda rozwoju na przyszłość odzwierciedlała zależność między zrównoważonym rozwojem społeczno-ekonomicznym a zrównoważoną ochroną środowiska naturalnym oraz zwiększała jego znaczenie.
 

 
Niedługo zaczniemy realizować agendę rozwoju po roku 2015. Jej szeroki zakres i ambitne założenia wymagają odpowiednich nakładów finansowych oraz podjęcia na nowo wysiłków łączących innowację, naukę i technologię na rzecz zrównoważonego rozwoju.
 
Oficjalna Pomoc Rozwojowa (Official Development Assistance – ODA) wciąż ma ogromne znaczenie dla państw o ograniczonych możliwościach gromadzenia zasobów publicznych we własnym zakresie. Należy przykładać więcej wagi do potencjału ODA oraz pozyskać nowe środki zarówno poprzez łączenie jej z niedotowanymi finansami publicznymi, jaki i poprzez wykorzystywania możliwości w sektorze prywatnym i w sektorze inwestycji. Takie instrumenty przypominające instrumenty rynkowe mogą odgrywać ważną rolę w finansowaniu agendy rozwoju po roku 2015.
 
Zmieniające się realia handlu również będą wymagały innowacyjnych metod poprawy dostępu do rynku oraz zajęcia się kwestią barier pozataryfowych, zwłaszcza w sytuacji, kiedy handel usługami wzrasta. Ponadto kluczowe znaczenie będzie miało wzmocnienie procesów włączających kraje rozwijające się w wielostronny system handlowy, według dywersyfikacji ich działalności handlowej oraz udziału w wartości dodanej.
 
Niezwykle ważne będzie także pokonanie zwiększającej się przepaści cyfrowej. Tylko wtedy potencjał technologii informacyjnych i komunikacyjnych do przeobrażania świata oraz rewolucja w dziedzinie danych będą mogły zostać wykorzystane do zapewnienia zrównoważonego rozwoju dla wszystkich ludzi na całym świecie.