---

---

---

---

---

---

---

Zobacz również:

Osiągnięte porozumienia

Christiana Figueres, Sekretarz Wykonawcza UNFCCC

Nowelizacja Protokołu z Kioto

Ważność Protokołu z Kioto, jako jedynego istniejącego i wiążącego porozumienia, które zobowiązuje kraje rozwinięte do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych została przedłużona, począwszy od 1 stycznia 2013 r.

• Państwa postanowiły, że czas trwania drugiego okresu ważności wyniesie 8 lat.
• Przyjęto prawne uwarunkowania pozwalające na nieprzerwaną kontynuację postanowień Protokołu.
• Utrzymano ważne zasady Protokołu dotyczące rachunkowości.
• Kraje, które na mocy Protokołu z Kioto podjęły się redukcji emisji gazów cieplarnianych zgodziły się poddać procesowi rewizji do końca 2014 r. oraz przystały na rozważenie możliwości dalszego zmniejszania emisji.
• Zasady Mechanizmów Rynkowych Protokołu z Kioto - Mechanizmu Czystego Rozwoju (Clean Development Mechanism - CDM), Wspólne Wdrożenia (Joint Implementation - JI) oraz Międzynarodowy Handel Emisjami (International Emissions Trading - IET) - będą dalej obowiązywać.
• Wszystkie kraje rozwinięte, które zaakceptowały cele wyznaczone dla drugiego okresu ważności Protokołu, będą miały ciągły dostęp do mechanizmów.
• Wspólne Wdrożenia (JI) nadal będą obowiązywać wraz z uzgodnionymi zasadami technicznymi pozwalającymi na tworzenie jednostek emisyjnych, po formalnym ustaleniu wysokości przydziału emisji gazów cieplarnianych kraju przyjmującego.
• Australia, UE, Japonia, Lichtenstein, Monako i Szwajcaria złożyły deklaracje o nieprzenoszeniu na drugi okres ważności Protokołu z Kioto nadwyżek przydziału emisji (jednostka przyznanej emisji - Assigned Amounts).

Harmonogram dla osiągnięcia w 2015 roku powszechnego porozumienia w sprawie zmian klimatu oraz osiągnięcia dalszego zmniejszania emisji do 2020 r.

• Państwa zgodziły się na przyspieszenie współpracy w celu osiągnięcia powszechnego porozumienia w sprawie zmian klimatu, które zostałoby przyjęte do 2015 r. i obowiązywałoby wszystkie kraje od 2020 roku. Ponadto, państwa będą szukać metod skutecznego ograniczenia emisji przed 2020 r., by wzrost temperatury na świecie nie przekroczył 2 stopni Celsjusza.
• W 2013 r. odbędzie się szereg spotkań i warsztatów, których celem będzie przygotowanie nowego porozumienia i analiza nowych metod ograniczenia emisji.
• Rządy przedstawią do 1 marca 2013 r. Sekretariatowi NZ do spraw Zmian Klimatu informacje, opinie, propozycje działań i inicjatyw, które pomogłyby ograniczyć emisje.
• Najpóźniej do końca 2014 roku ma być gotowy szkic tekstu porozumienia, a do maja 2015r. projekt porozumienia, który posłuży do prowadzenia negocjacji.

Sekretarz Generalny ONZ Ban Ki-moon ogłosił podczas Konferencji, że w 2014 r. wezwie przywódców światowych do mobilizacji woli politycznej by osiągnąć wyznaczony na 2015 r. cel.

Ukończenie nowej infrastruktury

• Rządy państw znacznie przybliżyły się do ukończenia i implementacji infrastruktury służącej dzieleniu się technologią oraz przekazywaniu finansów dla krajów rozwijających się. Najważniejsze ustalenia to:
• zatwierdzenie lokalizacji siedziby Zielonego Funduszu Klimatycznego w Republice Korei oraz ustalenie planu pracy Stałej Komisji ds. Finansów (Standing Committee on Finance). Zielony Fundusz Klimatyczny rozpocznie pracę w drugiej połowie 2013 r. w mieście Songdo, co oznacza, że w 2014 r. będzie już prowadzić aktywną działalność.
• zatwierdzenie konsorcjum pod patronatem ONZ, które będzie gospodarzem Centrum Technologii Klimatycznych (Climate Technology Center - CTC), wstępnie przez okres pięciu lat. Centrum wraz z powiązaną Siecią jest ciałem wdrażającym Mechanizm Technologii UNFCCC. Zatwierdzono również powołanie komitetu doradczego CTC.

Długoterminowe finansowanie kwestii klimatycznych

• Kraje rozwinięte potwierdziły swoje zobowiązanie do długotrwałego finansowania krajów rozwijających się w zakresie zwalczania zmian klimatycznych, wraz z uruchomieniem 100 mld USD do 2020 r. na działania przystosowawcze i łagodzące.
• Porozumienie zachęca kraje rozwinięte do zwiększenia wysiłków by utrzymać finansowanie w latach 2013 - 2015 na co najmniej przeciętnym rocznym poziomie z okresu 2010-2012. Dzięki temu nie zabraknie wsparcia finansowego podczas dalszego ograniczania emisji.
• W 2013 roku państwa będą kontynuować pracę nad programem zapewnienia długoterminowego finansowania. W trakcie następnej konferencji COP zostaną przedstawione metody osiągnięcia tego celu.
• Niemcy, Wielka Brytania, Francja, Dania, Szwecja oraz Komisja Europejska przedstawiły podczas Konferencji konkretne obietnice finansowe sięgające aż do 2015 r., które w sumie wynoszą 6 miliardów USD.

Inne kluczowe postanowienia COP18/CMP8 w Doha:

Rewizja

• Rządy państw zainicjowały trwały proces rewidujący długookresowy cel opanowania wzrostu temperatury, który rozpocznie się w 2013 i zakończy w 2015 roku. Będzie to rzeczywista ocena wzrostu zagrożenia zmianami klimatu i ewentualnej potrzeby podjęcia dalszych działań.

Okres przystosowawczy

• Państwa zidentyfikowały sposoby wzmocnienia umiejętności przystosowawczych najbardziej zagrożonych podmiotów, m.in. także przez lepsze planowanie.
• Położono podwaliny pod instytucyjne formy pomocy najbardziej zagrożonym populacjom, które chronią je przed stratami i szkodami spowodowanymi powolnymi procesami, takimi jak podnoszenie się poziomów mórz i oceanów.
• Zatwierdzono metody realizacji krajowych planów adaptacyjnych (National Adaptation Plans) dla krajów najsłabiej rozwiniętych wraz z przyznaniem finansowania i wsparcia.

Wsparcie dla działań podejmowanych przez kraje rozwijające się

• Stworzono rejestr działań podejmowanych przez kraje rozwijające się w celu ograniczenia skutków zmian klimatycznych, wymagających wsparcia finansowego. Będzie on funkcjonował na elastycznej i dynamicznej platformie internetowej.
• Zatwierdzono program, którego celem jest edukacja i kształcenie w zakresie zmian klimatycznych, budowanie świadomości społecznej i umożliwienie społeczeństwom wzięcia udziału w procesie decyzyjnym. Jest to istotne ze względu na potrzebę zbudowania szerokiego poparcia dla nowego reżimu klimatycznego po 2020 r.

Nowe mechanizmy rynkowe

• Zatwierdzono program, którego celem jest dalsze doprecyzowanie nowego mechanizmu rynkowego w ramach UNFCCC, jak również stworzono ramy dla jego działania.
• Uzgodniono również roboczy program, opracowujący schemat rozpoznawania mechanizmów powstałych poza UNFCCC, np. programów administrowanych przez poszczególne kraje lub dwustronne programy offsetowe, jak również przeanalizowano ich wpływ na łagodzenie skutków zmian klimatycznych.

Działania w zakresie lasów

• Uzgodniono metody pomiaru wylesienia oraz zagwarantowano wsparcie dla działań zapobiegających wyniszczaniu lasów.

Sekwestracja CO2

• Podczas Konferencji omówiono metody zapewnienia efektywności i integralności ekologicznej projektom wychwytującym i składującym CO2, które są realizowane w ramach Mechanizmu Czystego Rozwoju Protokołu z Kioto.

Rozwój i przekazywanie technologii

• Odnotowano postęp w zakresie umożliwiania rozwoju i przekazywania technologii krajom rozwijającym się, co umożliwia im dostosowanie się do obowiązujących wymogów oraz redukcję emisji gazów cieplarnianych.

Unikanie negatywnych skutków działań klimatycznych

• W niektórych przypadkach implementacja działań redukujących emisję gazów cieplarnianych może mieć negatywne skutki gospodarcze lub społeczne dla innych krajów. Na specjalnym forum w Doha dyskutowano o sposobach rozwiązywania takich problemów.

powrót