Członkowie Rady Bezpieczeństwa ONZ potępiają ataki na Sinjar i Tal Afar w irackiej prowincji Ninewa dokonane przez Islamskie Państwo Iraku i Lewantu (ISIL). Wyrażają głębokie zaniepokojenie sytuacją setek tysięcy Irakijczyków, z których wielu pochodzi ze słabszych mniejszości społecznych, zwłaszcza społeczności Jazydów, przesiedlonych w wyniku ataków ISIL i pilnie potrzebujących pomocy humanitarnej. Członkowie Rady Bezpieczeństwa podkreślają, że przedstawiciele tych mniejszości od setek lat żyli w Sinjar i innych częściach prowincji Ninewa. Wielu z tych Irakijczyków zostało wysiedlonych lub zmuszonych do ucieczki i szukania schronienia, podczas gdy wielu innych zostało zabitych lub porwanych.
Członkowie Rady Bezpieczeństwa ostro potępiają systematyczne prześladowanie osób przynależących do mniejszości narodowych, w tym chrześcijan, i tych, którzy nie poddają się ekstremistycznej ideologii ISIL i powiązanych grup zbrojnych. Członkowie Rady Bezpieczeństwa zwracają się do wszystkich grup irackiej społeczności, by przy wsparciu społeczności międzynarodowej, zjednoczyły się w odpowiedzi na ten brutalny i bezsensowny atak na jedność, tożsamość i przyszłość Iraku.
Członkowie Rady Bezpieczeństwa zaznaczają, że rozległa ofensywa prowadzona przez ISIL w Iraku i Syrii wykracza poza granice pojedynczych państw i utrzymują, że ISIL stanowi zagrożenie nie tylko dla tych krajów, ale także dla pokoju, bezpieczeństwa i stabilności w całym regionie.
Członkowie Rady Bezpieczeństwa przypominają, że terroryzm we wszystkich jego formach i przejawach stanowi jedno z najpoważniejszych zagrożeń dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, a wszelkie akty terroryzmu są nieuzasadnionym przestępstwem, bez względu na motywację, miejsce i czas popełnienia tych aktów, a także osób dopuszczających się ich. Utrzymują także, że terroryzm nie może i nie powinien być związany z jakąkolwiek religią, narodowością, czy kulturą. Członkowie Rady Bezpieczeństwa przypominają również państwom członkowskim o ich obowiązku wdrożenia i egzekwowania sankcji finansowych, embarga na broń i zakazu podróżowania nałożonych na Islamskie Państwo Iraku i Lewantu oraz związanych z nimi grup i osób w ramach systemu sankcji na podstawie rezolucji nr 2161 (2014).
Członkowie Rady Bezpieczeństwa wyrażają zdecydowane poparcie dla oświadczenia przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa (S/PRST/2014/14) z dnia 28 lipca 2014 r., w którym zdecydowanie potępił on wszelki udział w bezpośrednim lub pośrednim handlu ropy pochodzącej z Syrii lub Iraku, w który zaangażowane są grupy terrorystyczne.
Członkowie Rady Bezpieczeństwa zwracają uwagę, że powszechne i systematyczne ataki na ludność cywilną ze względu na ich pochodzenie etniczne, religię lub wiarę, może stanowić zbrodnię przeciwko ludzkości, a osoby odpowiedzialne muszą być pociągnięte do odpowiedzialności. Wszystkie strony, w tym ISIL i powiązane grupy zbrojne, muszą przestrzegać międzynarodowego prawa humanitarnego, w tym zobowiązania do ochrony ludności cywilnej. Członkowie Rady Bezpieczeństwa wzywają również wszystkie strony do zaprzestania łamania praw człowieka i wszelkich nadużyć, zapewnienia dostępu do pomocy humanitarnej oraz ułatwienia dostarczania pomocy dla uciekających przed przemocą.
Członkowie Rady Bezpieczeństwa popierają wysiłki rządu Iraku, we współpracy z władzami lokalnymi i regionalnymi oraz Organizacją Narodów Zjednoczonych, skierowane na zaspokojenie pilnych potrzeb humanitarnych ludności przesiedlonej z obszaru trwającego konfliktu oraz przeciwdziałanie zagrożeniu terrorystycznemu, jakie stoi przed wszystkimi Irakijczykami. Wzywają także do spotęgowania tych dążeń.
Członkowie Rady Bezpieczeństwa ponownie wzywają wszystkie podmioty polityczne do przezwyciężenia podziałów i podjęcia natychmiastowej współpracy w ramach inkluzyjnego procesu politycznego ukierunkowanego na wzmocnienie jedności narodowej, suwerenności i niepodległości Iraku. Wzywają także przywódców Iraku, by tak szybko, jak to możliwe zaangażowali się w utworzenie rządu, który reprezentowałby wszystkie grupy ludności irackiej i który przyczyniłby się do znalezienia trwałego i zrównoważonego rozwiązania bieżących problemów kraju.