Epidemia HIV/AIDS stanowi jeden z najpoważniejszych problemów światowego rozwoju. Szacuje się, że w roku 2003 zmarło na AIDS około 3 milionów ludzi, a ponad 5 milionów osób stało się nosicielami HIV. Tym samym zwiększyła się do 40 milionów liczba ludzi żyjących z wirusem HIV na świecie. Epidemia nadal się rozszerza; nowe ogniska odnotowano w Azji i Europie Wschodniej. Na południu Afryki co piąta dorosła osoba jest nosicielem HIV lub jest chora na AIDS. W samej tylko Afryce Południowej 5 milionów ludzi to nosiciele wirusa. Liczba ta odpowiada liczbie osób bezrobotnych w tym kraju.
We wrześniu 2000 roku Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych przyjęło Milenijne Cele Rozwoju do roku 2015. Szósty z celów, zakładający zahamowanie i odwrócenie tendencji rozwoju epidemii HIV/AIDS do roku 2015, nie zostanie osiągnięty bez wzmożonego wysiłku przezwyciężającego społeczne piętnowanie i dyskryminację chorych. Dodaje otuchy i zakłada osiągnięcie rezultatów hamujących rozwój epidemii HIV/AIDS.
Milenijne Cele Rozwoju prawie nie są znane w Afryce. A przecież osiągnięcie tych celów zależy od aktywnego zaangażowania wszystkich ludzi. W tym kontekście pozytywnie oceniamy kampanię informacyjną „Afryka 2015” promującą Milenijne Cele Rozwoju i tematykę HIV/AIDS. Biorąc pod uwagę afrykańską tradycję przekazu ustnego oraz nieoceniony wpływ wywierany przez muzykę i media elektroniczne, wiemy jak bardzo artyści muzycy mogą przyczynić się do zainicjowania korzystnych zmian.
W latach 2002-2003 Światowa Kampania na rzecz AIDS, przebiegająca pod hasłem „Żyj i pozwól żyć innym”, skupiła uwagę na eliminowaniu zjawiska piętnowania i dyskryminacji, z którego przejawami spotykają się każdego dnia ludzie żyjący z HIV/AIDS oraz ich rodziny. W pracy, wśród lokalnej społeczności, a nawet w rodzinie, dyskryminacja i piętnowanie chorych utrudniają nie tylko rozpoczęcie otwartego dialogu na tematy związane z HIV/AIDS, lecz również jakiekolwiek działania zmierzające do opanowania epidemii. Często skutkiem tego zjawiska jest odrzucenie i milczenie.
Kobiety nadal spotykają się z dyskryminacją w rodzinie, w społeczności, w której żyją, oraz w całym społeczeństwie. Nierówny status kobiet i mężczyzn, jak i związki oparte na dominacji sprzyjają rozprzestrzenianiu się epidemii. W skali światowej kobiety stanowią obecnie połowę liczby nosicieli wirusa. Młode dziewczęta są szczególnie narażone na zakażenie wirusem HIV.
Leczenie chorych i zakażonych HIV/AIDS stało się obecnie bardziej dostępne, co daje nadzieję na prowadzenie zdrowego i produktywnego życia. W krajach rozwijających się w 2002 roku tylko 5% chorych miało dostęp do fachowej opieki medycznej. Szereg inicjatyw zwiększa możliwości leczenia milionów ludzi cierpiących na HIV/AIDS. Na uwagę zasługuje działalność Światowej Organizacji Zdrowia prowadzącej kampanię „3 do 5” - leczenia trzech milionów ludzi w krajach rozwijających się do końca 2005 roku.
Dostępność opieki medycznej dla wszystkich to kluczowa sprawa w walce z HIV/AIDS. Jednak to nie wystarcza. Leczeniu musi towarzyszyć troska oraz wsparcie udzielane osobom żyjącym z HIV/AIDS. Należy zapobiegać nowym infekcjom, oraz łagodzić społeczne i ekonomiczne skutki epidemii.
Od momentu przyjęcia Deklaracji Zobowiązań podczas Specjalnej Sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych na temat HIV/AIDS w 2001 roku, przedstawiciele poszczególnych rządów oraz Światowego Funduszu Na Rzecz Walki z AIDS, Gruźlicą i Malarią wskazali na nowe znaczne źródła finansowania. Jednak to za mało. Środki przeznaczane na realizację programów walki z AIDS w krajach rozwijających się muszą zostać znacznie zwiększone. Szacuje się, że w roku bieżącym światowe wydatki na walkę z epidemią wyniosły mniej niż 5 miliardów dolarów. Żeby powstrzymać falę zachorowań na AIDS, potrzeba 10 miliardów dolarów rocznie.
W ciągu kilku ostatnich lat Program NZ ds. Rozwoju (UNDP) zobowiązał się do opracowania wielopoziomowej strategii dotyczącej wyzwań dla zarządzania oraz rozwoju w kontekście epidemii. Współpracujemy z wieloma partnerami, włączając w to środki masowego przekazu i artystów w wielu krajach świata, aby wywołać ogólnospołeczną reakcję, rozwijać wrażliwość na sprawy płci i poszanowanie praw ludzi żyjących z HIV/AIDS. Należy w sposób pozytywny przedstawiać życie ludzi będących nosicielami wirusa oraz przekazywać inspirujące przesłania na ten temat.
W ramach strategii UNDP przedstawiciele wszystkich sektorów i szczebli władzy oraz społeczeństwa obywatelskiego współpracują ze sobą, aby sprawniej osiągać wyznaczone cele. Takie podejście wzmacnia promowanie nowych koncepcji i wzorów wspierających walki z HIV/AIDS. Rozwijamy i wspieramy również społeczną gotowość do angażowania się w działania prowadzące do zmian. Pokazujemy, jak społeczności mogą zwalczać przejawy dyskryminacji i piętnowania, promować kobiety i nowe spojrzenie na ich rolę w społeczeństwie. Tym samym negatywne stereotypy zastępowane będą nowymi wzorcami i postawami.
W ramach naszej organizacji poczyniliśmy ogromne postępy odnośnie zwalczania przejawów dyskryminacji i napiętnowania w miejscu pracy. Inicjatywa „Troszczymy się” promuje stosowanie zasad w kwestii HIV/AIDS w miejscu pracy, zapewnia ochronę praw osób będących nosicielami wirusa oraz tworzenie przyjaznego środowiska pracy wolnego od dyskryminacji i napiętnowania. W ubiegłym roku program wspierało 10 państw. W 2003 roku programem zostało objętych dalszych 12 krajów. Musimy nadal wspólnie działać, by zahamować i odwrócić tendencję rozwoju epidemii HIV/AIDS do roku 2015.