Międzynarodowy Dzień Solidarności z Uwięzionymi i Zaginionymi Pracownikami ONZ jest okazją do uświadomienia światu z jak ogromnymi zagrożeniami i niebezpieczeństwami zmaga się personel i siły pokojowe ONZ, a także nasi współpracownicy z organizacji pozarządowych i dziennikarze wykonujący swoje obowiązki służbowe.
Tego dnia pamiętajmy również o naszym koledze Alec,u Collett, który równo 21 lat temu został uprowadzony w Bejrucie. Pracował w agendzie ONZ zajmującej się udzielaniem pomocy uchodźcom Palestyńskim na Bliskim Wschodzie. Jego los do dziś nie jest znany.
Przemoc, wrogość i przestępczość wciąż ograniczają działania wielu organizacjom, w tym ONZ. W moim ostatnim raporcie przedstawionym Zgromadzeniu Ogólnemu wskazałem, że liczba aresztowanych, uwięzionych i zaginionych pracowników ONZ wzrosła z 26 do 43 osób.
W wielu miejscach na świecie istnieje powszechne zagrożenie porwaniami. Niektóre państwa nadal nie są skłonne do przekazywania szybko informacji o aresztowaniu lub uwięzieniu osób zatrudnionych w strukturach ONZ i będących obywatelami kraju, w którym wykonują swe obowiązki. Tylko niektóre kraje przeprowadziły pełne dochodzenia w związku z atakami na pracowników ONZ lub innymi zagrożeniami. To wszystko budzi coraz większy niepokój, zwłaszcza teraz gdy nastąpił gwałtowny wzrost liczby personelu ONZ pracującego na całym świecie, a ich obowiązki obejmują tak delikatne kwestie jak ściganie przestępstw kryminalnych.
Ochronę prawną zapewnia Konwencja o Bezpieczeństwie Personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych i Personelu Współdziałającego. Pragnę złożyć gratulacje 80 krajom, które podpisały tę Konwencję i nalegam, by pozostali członkowie Organizacji poszli za ich przykładem. Jednakże, tylko nieliczni sygnatariusze tej Konwencji to państwa, w których obecnie stacjonują oddziały sił pokojowych ONZ i gdzie zagrożenie zazwyczaj jest największe. Zwracam się w szczególności do tych krajów, a także do wszystkich stron konfliktów zbrojnych, by wywiązywały się ze swoich zobowiązań wynikających z międzynarodowego prawa humanitarnego w zapewnianiu bezpieczeństwa wszystkim cywilom znajdującym się na obszarach konfliktów. Odpowiedzialność jest najlepszym antidotum na bezkarność i najpewniejszym sposobem niesienia pomocy przez pracowników ONZ, którzy tylko w bezpiecznych warunkach mogą wykonywać swoje obowiązki z odwagą i poświęceniem.
Zbyt długo systemy bezpieczeństwa ONZ nie były spójne i pozbawione odpowiednich środków. Obecnie Departament Bezpieczeństwa monitoruje i śledzi wszystkie przypadki aresztowań i uwięzień personelu ONZ. Ponadto, aby wspomagać i lepiej przygotowywać członków personelu do pracy w trudnych warunkach, Departament organizuje szkolenia w zakresie bezpieczeństwa, umiejętnego radzenie sobie ze stresem w krytycznych sytuacjach oraz zapewnia inne formy pomocy.
Przekazuję wyrazy uznania Komitetowi Związku Personelu ONZ ds. Bezpieczeństwa i Niezależności Międzynarodowej Służby Publicznej za wysiłki zmierzające do zwrócenia uwagi na tę kwestię. Jednocześnie zobowiązuję się czynić wszystko co w mojej mocy, by zapewnić pracownikom ochronę i podejmować kroki, które umożliwią im wykonywanie swoich kluczowych zadań.