W 1994 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ ogłosiło 9 sierpnia Międzynarodowym Dniem Ludności Tubylczej na Świecie. Istniało wiele powodów podjęcia tej decyzji. Główną przesłanką było postanowienie, aby ONZ wyraźnie i stanowczo wspierała i broniła praw ludności tubylczej. Mają one położyć kres marginalizacji, skrajnemu ubóstwu, wywłaszczaniu z tradycyjnych ziem oraz innym przypadkom poważnego łamania praw człowieka, które doświadczały i nadal doświadczają rdzenne ludy na całym świecie. Cierpienia ludności tubylczej porównywalne są do tych, które dotyczyły ludzkości w najgorszych okresach historii świata.
Ustanowienie Dnia było zalążkiem wielkiego przełomu - jesienią ubiegłego roku Zgromadzenie Ogólne przyjęło Deklarację Praw Ludności Tubylczej. Stanowi ona wizjonerski krok w stronę zagadnień praw człowieka odnoszących się do ludności tubylczej. Określa podstawy tworzenia lub odbudowy stosunków państw z rdzennymi ludami. Deklaracja, będąca wynikiem ponad dwudziestoletnich negocjacji, stwarza państwom i ludności tubylczej możliwość wzmocnienia wzajemnych relacji, pojednania oraz zapewnienia, aby wydarzenia z przeszłości nie powtórzyły się. Zachęcam państwa członkowskie ONZ oraz ludy tubylcze do współpracy w duchu wzajemnego poszanowania i do wykorzystania Deklaracji, jako żywego dokumentu mającego realny i pozytywny wpływ na losy całego świata.
W nawiązaniu do obecnie obchodzonego Międzynarodowego Roku Języków, tegoroczny Dzień Ludności Tubylczej poświęcony jest niedostrzegalnemu wymieraniu języków, którymi w większości posługują się ludy tubylcze. Zanik tych języków nie tylko osłabi kulturową różnorodność świata, ale także zbiorową spuściznę ludzkości. Wzywam państwa, ludność tubylczą, organizacje systemu Narodów Zjednoczonych oraz wszystkie zaangażowane strony do podjęcia natychmiastowych działań mających na celu ochronę i promocję zagrożonych wyginięciem języków oraz zapewnienia, że to wspólne dziedzictwo zostanie bezpiecznie przekazane przyszłym pokoleniom.