Kompetencje Rady Bezpieczeństwa i Międzynarodowego Trybunału Karnego uzupełniają się. Statut Trybunału uznaje rolę Rady Bezpieczeństwa w utrzymywaniu pokoju i bezpieczeństwa na świecie, zapisaną w Karcie Narodów Zjednoczonych. Na podstawie rozdziału VII Karty, Rada Bezpieczeństwa może zwrócić się do Trybunału o rozpatrzenie "sytuacji", w której prawdopodobnie doszło do popełnienia jednej lub więcej zbrodni objętych jurysdykcją Trybunału. Przekazanie sytuacji przez Radę Bezpieczeństwa jest dla prokuratora Trybunału podstawą do rozpoczęcia śledztwa.
Przekazanie sytuacji przez Radę Bezpieczeństwa wynika z jej kompetencji określonych w rozdziale VII Karty Narodów Zjednoczonych, który jest prawnie wiążącym dokumentem dla wszystkich państw członkowskich ONZ. Z tego względu realizowanie przez Trybunał swoich uprawnień staje się formą egzekwowania prawa międzynarodowego. Jurysdykcja Trybunału staje się wiążąca nawet wtedy, gdy ani państwo, na którego terenie popełniono przestępstwo ani państwo, którego obywatelem jest osoba oskarżona, nie jest państwem-stroną Statutu Trybunału. W takich przypadkach badanie i ściganie zbrodni przez Międzynarodowy Trybunał Karny pomaga Radzie Bezpieczeństwa utrzymać pokój na świecie. Wynikające z inspiracji Rady Bezpieczeństwa działania Trybunału zwiększają jego rolę w egzekwowaniu międzynarodowego prawa karnego.
Rada Bezpieczeństwa może zażądać od Trybunału odroczenia dochodzenia lub ścigania na okres 12 miesięcy z możliwością jego wznowienia. Rada Bezpieczeństwa może wystąpić z takim żądaniem w związku z realizacją uprawnień w zakresie przywracania pokoju i egzekwowania pokojowych porozumień, określonych w rozdziale VII Karty NZ. Takie odroczenie ma zagwarantować, że działania Trybunału nie staną się przeszkodą w dążeniu Rady Bezpieczeństwa do przywrócenia pokoju.