Drodzy przyjaciele,
  
Wszędzie widzimy skutki wstrząsu wywołanego przez koronawirusa COVID 19. 
 
Wiem, że wielu przeżywa niepokój, martwi się i czuje się zagubionych. 
 
To zupełnie zrozumiałe. 
  
Stoimy w obliczu zagrożenia zdrowotnego, z jakim nigdy dotąd nie spotkaliśmy się w naszym życiu.
 
Tymczasem wirus się rozprzestrzenia, niebezpieczeństwo rośnie, a systemy zdrowotne, gospodarka i życie codzienne są wystawione na ciężką próbę.
 
Najbardziej doświadczają tego najsłabsze osoby – zwłaszcza osoby starsze i te cierpiące na przewlekłe choroby, osoby nie mające dostępu do właściwej opieki zdrowotnej oraz ludzie żyjący w ubóstwie lub na skraju ubóstwa.
   
Przez kilka miesięcy większość z nas doświadczy negatywnych skutków pandemii i spowalniającej gospodarki.
 
Przyjdzie czas, gdy rozprzestrzenienie wirusa osiągnie szczyt. Nastąpi też ożywienie gospodarcze.  
 
Do tego czasu musimy współpracować, by spowolnić rozprzestrzenianie się wirusa i dbać o siebie nawzajem.
 
To jest czas rozsądku, a nie paniki. Badań naukowych, a nie stygmatyzacji.  Liczą się fakty, a nie strach. 
 
Co prawda mamy do czynienia z sytuacją pandemiczną, ale możemy ją kontrolować. 
 
Możemy zmniejszyć transmisję zakażeń, zapobiegać nowym infekcjom i ratować życie. Ale to wymaga bezprecedensowych działań pojedynczych osób, działań krajowych i międzynarodowych. 
 
Musimy wydać wojnę wirusowi. 
 
To znaczy, że na państwach ciąży obowiązek podejmowania szybkich działań ochronnych:
 
Działań, które wdrażają skuteczne strategie redukujące zagrożenie.
 
Wprowadzają skuteczne systemy pomocy medycznej w stanach nagłych. 
 
Znacznie zwiększają możliwości przeprowadzenia testów i sprawowania opieki nad chorymi. 
 
Przygotowują  szpitale poprzez zapewnienie odpowiedniej ilości łóżek, zaopatrzenia i potrzebnego personelu. 
 
Działań, które usprawniają systemy ratowania życia w nagłych przypadkach.
 
Na każdym z nas też leży odpowiedzialność.
 
Musimy postępować zgodnie z poradami medycznymi oraz przestrzegać prostych i praktycznych zaleceń władz zdrowotnych. 
 
Mamy kryzys zdrowia publicznego, a ponadto wirus zainfekował światową gospodarkę. 
 
Na rynkach finansowych zapanowała olbrzymia niepewność.  
 
Zakłócone zostały globalne sieci dostaw. 
 
Spadły gwałtownie inwestycje i popyt konsumencki, co zwiększa realne i rosnące ryzyko wystąpienia globalnej recesji.  
 
Ekonomiści ONZ szacują, że na walkę z wirusem w tym roku wydamy co najmniej jeden bilion dolarów, a nawet więcej.
 
Żaden kraj sobie nie poradzi sam.
 
Bardziej niż kiedykolwiek, rządy państw muszą współpracować, aby ożywić gospodarkę … zwiększyć inwestycje publiczne i handel… oraz zapewnić ukierunkowanego wsparcia dla  osób i społeczności najbardziej dotkniętych chorobą lub bardziej narażonych na negatywne skutki gospodarcze – w tym kobiet, które często ponoszą nieproporcjonalny ciężar pracy opiekuńczej.
                        
Drodzy przyjaciele,
 
Pandemia przypomina nam o silnych związkach, jakie łączą naszą ludzką rodzinę.

Narody Zjednoczone, w tym Światowa Organizacja Zdrowia, są w pełni zmobilizowane.   
 
Jako część naszej rodziny ludzkiej pracujemy 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu z rządami, zapewniając międzynarodowe wytyczne, pomagając światu w poznawaniu tego zagrożenia.
 
W pełni solidaryzujemy się z wami.
 
Jesteśmy w tym razem – i razem przez to przejdziemy.
 
Dziękuję.