Raport o Milenijnych Celach Rozwoju na rok 2015:
Fakty

Jesteśmy świadkami najbardziej skutecznego ruchu na rzecz przeciwdziałania ubóstwu w historii świata. W Raporcie o Milenijnych Celach Rozwoju na rok 2015 wykazano, że wysiłki podejmowane od 15 lat w celu osiągnięcia ośmiu ambitnych celów wyznaczonych w Deklaracji Milenijnej w 2000 r. przyniosły w dużej mierze pozytywne rezultaty na całym świecie. Przedstawione w raporcie dane wraz z analizą dowodzą, że dzięki celowym interwencjom, solidnym strategiom, odpowiednim zasobom i woli politycznej można poczynić postępy nawet w najuboższych regionach.
 

 

 
- Skrajne ubóstwo: W 1990 r. prawie połowa ludności zamieszkującej regiony rozwijające się musiała przeżyć za mniej niż 1,25 USD dziennie. W 2015 r. odsetek takich osób spadł do 14 procent. W ujęciu globalnym liczba osób żyjących w skrajnym ubóstwie zmniejszyła się o ponad połowę z poziomu 1,9 miliarda w 1990 r. do 836 milionów w 2015 r. Największy postęp w tym obszarze odnotowano po roku 2000.
 
- Głód: Od 1990 r. odsetek niedożywionych osób w regionach rozwijających się spadł niemalże o połowę z poziomu 23,3 procent w latach 1990 - 1992 do 12,9 procent w latach 2014-2016.
 

 

- Zapisy do szkół na poziomie podstawowym: W regionach rozwijających się współczynnik skolaryzacji na poziomie podstawowym netto osiągnął 91 procent w 2015 r.; w 2000 r. wynosił 83 procent.
 
- W regionie Afryki Subsaharyjskiej odnotowano największy postęp w zakresie edukacji podstawowej – od roku 2000 do roku 2015 współczynnik skolaryzacji netto wzrósł o 20 punktów procentowych; dla porównania w latach 1990 - 2000 współczynnik ten wzrósł o 8 punktów procentowych.
 
- Dzieci nieuczęszczające do szkoły: Szacuje się, że na całym świecie liczba dzieci nieuczęszczających do szkoły podstawowej spadła do poziomu 57 milionów w 2015 r. W roku 2000 liczba ta wynosiła 100 milionów.
 
- Wskaźnik alfabetyzacji: Wśród młodzieży w wieku od 15 do 24 lat wskaźnik alfabetyzacji w ujęciu globalnym podniósł się z 83 procent w roku 1990 do 91 procent w roku 2015; zmniejszyły się także różnice między alfabetyzacją kobiet i mężczyzn.
 

 
- Równość płci w dostępie do edukacji: Obecnie do szkoły uczęszcza o wiele więcej dziewcząt niż 15 lat temu. W samej Azji Południowej w 1990 r. na 100 chłopców przyjętych do szkoły podstawowej przypadały 74 dziewczęta; obecnie na 100 chłopców przypadają 103 dziewczęta.
 
- Dostęp kobiet do zatrudnienia: Udział kobiet otrzymujących wynagrodzenie za pracę wykonywaną  poza sektorem rolnictwa zwiększył się z 35 procent w 1990 r. i w 2015 r. wynosi 41 procent.
 
- Kobiety w parlamencie: 90 procent spośród 174 państw objętych analizą odnotowało zwiększenie liczby kobiet zasiadających w parlamentach w porównaniu do sytuacji sprzed 20 lat. W badanym okresie średni odsetek kobiet w parlamentach niemalże się podwoił, jednak nadal tylko co piąta osoba w parlamencie to kobieta.
 

 
- Wskaźnik umieralności dzieci: W latach 1990 - 2015 globalny wskaźnik umieralności dzieci poniżej piątego roku życia zmniejszył się z poziomu 90 do 43 zgonów na 1000 żywych urodzeń. Mimo wzrostu liczby ludności w regionach rozwijających się, liczba dzieci umierających przed ukończeniem piątego roku życia zmniejszyła się z 12,7 miliona w roku 1990 do niecałych 6 milionów w roku 2015.
 
- Choroby zakaźne: Dzięki szczepieniom przeciw odrze w latach 2000 - 2013 udało się zapobiec 15,6 miliona zgonów. Na całym świecie odnotowuje się o 67 procent mniej przypadków zachorowań na odrę. W 2013 r. około 84 procent wszystkich dzieci otrzymało przynajmniej jedną dawkę szczepionki przeciw odrze – to więcej niż w 2000 r., gdy odsetek ten wynosił 73 procent.
 

 
- Współczynnik śmiertelności matek (w skali globalnej): Od roku 1990 współczynnik ten spadł niemal o połowę w skali globalnej, przy czym największą poprawę w tym obszarze odnotowano po roku 2000.
 
- Współczynnik śmiertelności matek (Azja Południowa, Afryka Subsaharyjska): W Azji Południowej w latach 1990 - 2013 współczynnik śmiertelności matek zmniejszył się o 64 procent, w Afryce Subsaharyjskiej spadł prawie o połowę.
 
- Pomoc przy porodzie: W 2014 r. blisko trzy czwarte porodów na świecie zostało przyjętych przez wykwalifikowany personel medyczny, co oznacza poprawę w stosunku do roku 1990, gdy odsetek ten wyniósł 59 procent.
 

 
- Wskaźnik nowych zakażeń wirusem HIV: W latach 2000 - 2013 wskaźnik nowych zakażeń spadł o około 40 procent z szacowanego poziomu 3,5 miliona do 2,1 miliona przypadków.
 
- Leczenie antyretrowirusowe: Do czerwca 2014 r. na całym świecie 13,6 miliona osób żyjących z  wirusem HIV poddano leczeniu antyretrowirusowemu. Oznacza to ogromny wzrost liczby leczonych – w roku 2003 takich osób było zaledwie 800 000. Dzięki temu udało się zapobiec 7,6 miliona zgonów na skutek AIDS w latach 1995 - 2013.
 
- Zgony na skutek malarii i wskaźnik zapadalności na malarię: W latach 2000 - 2015 udało się zapobiec 6,2 miliona zgonów na skutek malarii,  głównie dzieci poniżej piątego roku życia w Afryce Subsaharyjskiej. Szacuje się, że wskaźnik zapadalności na malarię w ujęciu globalnym spadł o 37 procent, wskaźnik śmiertelności zaś zmniejszył się o ponad połowę.
 
- Gruźlica: Według szacunków w latach 2000 - 2013 interwencje obejmujące zapobieganie, diagnozowanie i leczenie gruźlicy ocaliły 37 milionów ludzkich istnień. Od 1990 r. do 2013 r. wskaźnik umieralności w wyniku gruźlicy spadł o 45 procent, a współczynnik chorobowości zmniejszył się o 41 procent.
 

 
- Woda pitna: W 2015 r. ponad 90 procent wszystkich ludzi korzysta z ulepszonych źródeł wody pitnej – w roku 1990 dostęp do takich źródeł miało około trzech czwartych populacji. Od 1990 r. około 2,6 miliarda ludzi uzyskało dostęp do lepszej jakościowo wody pitnej.
 
- Urządzenia sanitarne: Na całym świecie 2,1 miliarda ludzi uzyskało dostęp do odpowiednich urządzeń sanitarnych. Od 1990 r. odsetek osób praktykujących defekację na świeżym powietrzu zmniejszył się prawie o połowę.
 
- Niszczenie warstwy ozonowej: Od 1990 r. udało się praktycznie wyeliminować substancje niszczące ozon. Według oczekiwań warstwa ozonowa odbuduje się do połowy XXI wieku.
 
- Slumsy: Odsetek mieszkańców miast żyjących w slumsach w regionach rozwijających się spadł z poziomu około 39,4 procent w roku 2000 do 29,7 procent w roku 2014.
 

 
- Oficjalna pomoc rozwojowa (Official Development Assistance – ODA): Od 2000 r. kraje rozwinięte zwiększyły wielkość udzielanej oficjalnej pomocy rozwojowej o 66% w ujęciu realnym. W 2014 r. pomoc ta osiągnęła rekordową liczbę i wyniosła 135,2 miliarda USD -  w  1990 r. przyznano  81 miliardów USD na ODA. W 2014 r. Dania, Luksemburg, Norwegia, Szwecja i Zjednoczone Królestwo w dalszym ciągu przewyższały wyznaczoną przez Narody Zjednoczone wielkość ODA,  wynoszącą   0,7 procent DNB.
 
- Handel: W 2014 r. prawie cztery piąte towarów importowanych z krajów rozwijających się do krajów rozwiniętych było zwolnione z cła – w roku 2000 zwolnionych z podatku było 65 procent towarów importowanych.
 
- Dostęp do Internetu: W 2000 r. zaledwie 6 procent ludzi na świecie miało dostęp do Internetu, natomiast  w 2015 roku 43 procent osób korzysta z sieci. To oznacza, że 3,2 miliarda ludzi korzysta z globalnej sieci informacyjnej  i aplikacji.
 
- Raport na temat zaległości w realizacji Milenijnych Celów Rozwoju: Według raportu grupy zadaniowej ds. zaległości w realizacji Milenijnych Celów Rozwoju na rok 2014, który został zainicjowany przez Sekretarza Generalnego ONZ w celu poprawy monitorowania realizacji Celu 8, poczyniono znaczące postępy. Istotnie zwiększono skalę oficjalnej pomocy rozwojowej, osiągnięto przełomowe wyniki w negocjacjach handlowych, zlikwidowano cła i kwoty, ułatwiając krajom najmniej rozwiniętym dostęp do rynków krajów rozwiniętych, a w krajach rozwijających się zwiększono dostępność do usług telekomunikacyjnych i obniżono ich koszt.
 

 
- Wciąż widoczne są nierówności: Udało się poczynić postępy, jednak występują istotne różnice pomiędzy regionami i państwami. Należy nadal skupiać uwagę na najuboższych i najsłabszych, aby poprawić ich jakość życia i zwiększyć ogólny postęp.
 
- Konflikty: Do końca 2014 r. w wyniku konfliktów blisko 60 milionów osób było zmuszonych opuścić swoje domy. W krajach ogarniętych konfliktem odsetek dzieci nieuczęszczających do szkoły wzrósł z 30 procent w roku 1999 do 36 procent w roku 2012. Słabe kraje i te uwikłane w konflikty zazwyczaj odnotowują najwyższe wskaźniki ubóstwa i w gorszym stopniu realizują Cele.
 
- Nierówność płci: Kobiety nadal dotkliwie odczuwają skutki ubóstwa, braku dostępu do rynku pracy i nierówności płacowych, a także słabo uczestniczą w podejmowaniu decyzji, zarówno w życiu prywatnym jak i publicznym. W ujęciu globalnym spośród osób w wieku produkcyjnym pracuje około trzech czwartych mężczyzn i tylko połowa kobiet.
 
- Różnice gospodarcze pomiędzy najuboższymi a najbardziej zamożnymi gospodarstwami domowymi oraz pomiędzy obszarami miejskimi a wiejskimi: W regionach rozwijających się u dzieci z najbiedniejszych 20 procent gospodarstw domowych prawdopodobieństwo opóźnienia w rozwoju jest ponad dwa razy większe niż w przypadku dzieci z najbogatszych 20 procent rodzin. Tylko 56 procent porodów na obszarach wiejskich jest odbieranych przez wykwalifikowany personel medyczny, w porównaniu do 87 procent na obszarach miejskich. Na wielu obszarach wiejskich dostęp do lepszej jakościowo wody i odpowiednich urządzeń sanitarnych jest wciąż niewystarczający. Z ulepszonych urządzeń sanitarnych korzysta zaledwie połowa mieszkańców obszarów wiejskich, podczas gdy w miastach do takich urządzeń dostęp ma 82 procent osób.
 
- Zmiany klimatyczne: Szacuje się, że w 2010 r. utraciliśmy 5,2 miliona hektarów lasów. Nadmierna eksploatacja zasobów ryb morskich doprowadziła do obniżenia odsetka ryb w bezpiecznych granicach biologicznych z poziomu 90 procent w 1974 r. do 71 procent w roku 2011. Z tego powodu najbardziej cierpią osoby ubogie, których źródła utrzymania są bardziej powiązanie z zasobami naturalnymi i to oni najczęściej żyją w najbardziej wrażliwych na zmiany regionach.
 
- Ubóstwo i głód: Mimo ogromnych postępów, jakie udało się poczynić dzięki Milenijnym Celom Rozwoju, około 800 milionów ludzi wciąż żyje w skrajnym ubóstwie, co wiąże się m.in. z gorszym zdrowiem, umieralnością dzieci i matek, wysokim wskaźnikiem przypadków rzucenia szkoły oraz brakiem dostępu do odpowiednich urządzeń sanitarnych. Każdego dnia umiera około 16 000 dzieci, które nie ukończyły piątego roku życia.