 |
Cel 1: Wyeliminować ubóstwo we wszystkich jego formach na całym świecie |
 |
- W roku 2016 nieco poniżej 10 proc. pracowników na świecie utrzymywało się wraz z rodzinami za mniej niż 1,90 USD na osobę na dzień, co oznacza spadek w stosunku do 28 proc. w roku 2000. W najmniej rozwiniętych krajach prawie 38 proc. pracowników żyło w roku 2016 poniżej progu ubóstwa.
- Systemy opieki społecznej odgrywają zasadniczą rolę w zapobieganiu i zmniejszaniu ubóstwa i nierówności na każdym etapie życia za pośrednictwem zasiłków dla dzieci, matek opiekujących się niemowlętami, osób niepełnosprawnych, osób starszych oraz ubogich i bez pracy. Wstępne dane wskazują, że w roku 2016 zaledwie 45 proc. światowej populacji miało zapewnioną skuteczną ochronę w ramach systemu opieki społecznej oraz że liczba osób objętych taką ochroną znacznie się różniła w poszczególnych krajach i regionach.
- W roku 2016 emeryturę otrzymywało 68 proc. osób, które przekroczyły wiek emerytalny. Ta globalna uśredniona wartość ukrywa jednak duże różnice regionalne. Na obszarze Oceanii, z wyłączeniem Australii i Nowej Zelandii, i w Afryce Subsaharyjskiej odpowiednio zaledwie 10 proc. i 22 proc. osób, które przekroczyły wiek emerytalny, otrzymywało emeryturę w roku 2016.
- Zabezpieczeń społecznych brakowało również w przypadku innych najsłabszych grup społecznych. W roku 2016 tylko 28 proc. osób o znacznym stopniu niepełnosprawności otrzymywało zasiłki dla osób niepełnosprawnych, tylko 22 proc. bezrobotnych na całym świecie otrzymywało zasiłki dla bezrobotnych i tylko 41 proc. kobiet otrzymywało zasiłki macierzyńskie.
- Zwiększanie odporności osób ubogich i zmniejszanie ryzyka klęsk żywiołowych jest podstawową strategią rozwojową mającą na celu wyeliminowanie skrajnego ubóstwa w krajach najbardziej dotkniętych tym problemem. Wartość strat gospodarczych związanych z klęskami żywiołowymi kształtuje się obecnie średnio na poziomie od 250 mld USD do 300 mld USD rocznie. Ryzyko wystąpienia klęsk żywiołowych w skali globalnej koncentruje się w dużym stopniu w krajach o niskich i nisko-średnich dochodach. W kontekście wielkości ich gospodarek małe rozwijające się państwa wyspiarskie miały niewspółmierny wpływ.